Θυμάμαι όταν ακόμα πήγαινα σχολείο – να μην κάνω και άλλο τραγική τη κατάσταση δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος – σε ηλικία 16 χρονών κλήθηκα να επιλέξω ανάμεσα σε τρεις κατευθύνσεις που θα καθόριζαν και το τομέα της επαγγελματικής μου πορείας. Μετά από εκείνο το διαχωρισμό, η τάξη έπαψε να ‘ναι πλέον η ίδια και διαχωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα: της Θεωρητικής και της Τεχνολογικής, που στον ευρύ τομέα της περιλαμβάνεται και η Θετική, καθώς τα παιδιά που την επιλέγουν είναι ελάχιστα.
Από τη μία έχουμε τα παιδιά της νομικής-φιλολογίας –ψυχολογίας, τα οποία πρέπει να μάθουν απ΄έξω και ανακατωτά την ύλης τους χωρίς να ξεχάσουν το κόμμα και που άμα τους δώσεις μια γραφική παράσταση θα ψάχνουν να βρουν τους αρχικούς της χρόνους στο λεξικό. Από την άλλη, οι μέλλοντες μηχανικοί-γιατροί- μαθηματικοί, παινεύονται όλη την ώρα για το υψηλότερο IQ τους – σύμφωνα με την δική τους άποψη – που τους οδήγησε φυσικά στην επιλογή αυτής της κατεύθυνσης και παραπονιούνται διαρκώς για τις σελίδες ΑΟΔΕ που πρέπει να αποστηθίσουν. 
Όταν όμως αυτές οι δύο κατηγορίες παιδιών βρεθούν στην ίδια τάξη αρχίζει η μάχη. “Εμείς πρέπει να κοπιάσουμε περισσότερο για να εισαχθούμε στο πανεπιστήμιο!”, “Κάτσε μάθε και εσύ απ’ έξω τόσες σελίδες ιστορίας να δούμε αν θα τα καταφέρεις!”, “Τα μαθηματικά είναι απροσδιόριστα, οι ασκήσεις αμέτρητες και δεν ξέρουμε τι μπορεί να πέσει!”. Ατάκες που όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε πει.
Ας δούμε αντικειμενικά τη σκοπιά των πραγμάτων. Για τους “θεωρητικούς” η ζωή είναι ένα μαρτύριο που πρέπει να περιγραφεί αυτολεξεί από το βιβλίο, ενώ για τους “τεχνολογικούς” τα πάντα λύνονται με μαθηματικούς τύπους. Στην πραγματικότητα και αφού καταφέρουμε να περάσουμε τον γολγοθά των Πανελληνίων, αυτός ο αγώνας παύει να ‘χει ουσία αφού κοινός στόχος όλων μας είναι η φοιτητική ζωή. Στη διάρκεια όμως του “ταξιδιού” χρειαζόμαστε κίνητρα για να συνεχίσουμε. Μπορεί αυτή η διαμάχη να μη μας δίνει το θάρρος που χρειαζόμαστε, σίγουρα όμως μας γεμίζει με ενέργεια και όρεξη για την επίλυση μιας ακόμα άσκησης.
Τελικά ποιοι κερδίζουν σε αυτή τη μάχη;
Γράφει η Φωτεινή Αθηνέλη
Connect with us