Είμαι της άποψης ότι κάθε μέρα κάτι σου διδάσκει, ακόμα και αν πιστεύεις ότι πέρασε χωρίς να κάνεις κάτι το φοβερό και συναρπαστικό. Πριν από μια εβδομάδα περίπου, λοιπόν, πήρα τη μεγάλη απόφαση να πάω σχολή για μάθημα και όπως κάθε φορά πήρα το λεωφορείο. Περιμένοντας στη στάση διάφορες σκέψεις περνούσαν από το θολό μυαλό μου το οποίο προσπαθούσε ακόμα να ξυπνήσει, και ξαφνικά μια γυναίκα,ώρημη σε ηλικία μου απηύθυνε το λόγο ρωτώντας με με ευγένεια την ώρα. Έτυχε να περιμένουμε το ίδιο λεωφορείο οπότε την περιεργαζόμουν και προσπαθούσα να διαβάσω τι σκέψεις της. Η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ θετική, ωστόσο εκείνη τη μέρα αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Αφού ξεκίνησα για τη γνωστή διαδρομή στο λεωφορείο, σε μια από τις πολλές στάσεις ανεβαίνει μια νέα και πολύ όμορφη γυναίκα με το καροτσάκι και το μωρό της μέσα σε αυτό. Ωστόσο το λεωφορείο ήταν σχετικά γεμάτο, αλλά όχι τόσο ώστε να μην χωρούσε η κοπέλα με το μωρό της. Το ταξίδι των σκέψεών μου διέκοψε μια φωνή από το βάθος η οποία ξεφώνιζε τα εξής λόγια:
«Μα καλά, δεν βλέπεις πως δεν χωράμε εδώ μέσα; Τι έρχεσαι με το καρότσι σου. Να κατέβεις και να πάρεις το επόμενο λεωφορείο….» Ωστόσο ο μονόλογος συνεχιζόταν και ψίθυροι ακουγόντουσαν μεταξύ διπλανών που σχολίαζαν το σκηνικό. Ομολογώ πως οι περισσότεροι διαφωνούσαν με την γλυκιά εκείνη κυρία που με ρώτησε την ώρα λίγα λεπτά πιο πριν.
Ρίξε μια ματιά και εδώ: Ιάκωβος Ανδρεαδάκης: Ένας ήρωας με Σύνδρομο Down που “χαλάει” το success story του τουρισμού.
Έπειτα από λίγη ώρα ακούγοντας το μονόλογο συνειδητοποίησα πως το πρόβλημα δεν ήταν στο γεγονός πως η νεαρή κοπέλα είχε καρότσι, αλλά περισσότερο ενόχλησε η μαντίλα που φορούσε. Μάλλον μερικοί άνθρωποι ενοχλούνται από τη διαφορετικότητα και δεν διστάζουν να το εκφράσουν.
Ωστόσο το παραπάνω ήταν ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα που όσοι χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ τα γνωρίζουμε καλύτερα. Η διαφορετικότητα ορισμένων όπως η κοπέλα με τη μαντίλα και ένας παππούς σε αναπηρικό καροτσάκι ενοχλούν πολύ ορισμένους. Δεν είναι συνηθισμένοι μερικοί να δουν την ομορφιά που κρύβει η διαφορετικότητα, και αν κάτσεις να μιλήσεις με έναν τέτοιο άνθρωπο θα μάθεις πολλά πολλά πράγματα που ούτε τα φανταζόσουν.
Όπως, όμως όλοι ξέρουμε και προσπαθούμε να δώσουμε να καταλάβουν και ορισμένοι, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Έτσι θα ήθελα να σημειώσω πως πολλοί είναι εκείνοι, που μπορούμε να τους αποκαλούμαι ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ με όλη τη σημασία της λέξης και με κεφαλαία γράμματα γιατί δεν φοβούνται να υπερασπιστούν τις ιδέες τους περί διαφορετικότητας και αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο.
Καλό θα είναι να γίνουμε ένας/μια από αυτούς τους ανθρώπους και να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι κάποια στιγμή, ίσως, να βρεθούμε σε παρόμοια θέση και αν όχι εμείς κάποιος που αγαπάμε.
Καλή συνέχεια σε όλους λοιπόν και μέχρι το επόμενο άρθρο να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους γύρω σας.
That’ s all folks!
Για το Mystudentpass.gr Ερβίσα Μπέιντο.
Τσέκαρε και αυτό: Ιστορίες του Πρώτου Βαγονιού #4: «Ρωμαϊκά Θεάματα βίας»
Connect with us