Έχω διαβάσει πολλά άρθρα, που κατακρίνουν την ομοφοβία, τα στερεότυπα ομορφιάς και όλους αυτούς τους νόμους που μας έχουν θέσει οι παλιότερες, αλλά και οι νεότερες γενιές και πλασάρονται ως το ιδανικό που πρέπει να ακολουθούμε. Γιατί όμως, παρόλη την πληθώρα των άρθρων, των εκδηλώσεων και των κινήσεων που γίνονται ενάντια στα στερεότυπα και τις απαρχαιωμένες αυτές αντιλήψεις να παραμένουμε οι ίδιοι και να ανησυχούμε ακόμα για την εμφανίση μας, για τα πιστεύω μας και για τις προτιμήσεις μας;
Ας ξεκινήσουμε από το πιο απλό παράδειγμα: Ένα βήμα πριν το καλοκαίρι χαζεύεις στο facebook φωτογραφίες με μαγιώ και τα σώματα των μοντέλων ακόμα και κάποιων από τους friends σου δεν μοιάζουν με το δικό σου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι δίαιτα για να αποκτήσεις και συ αυτό το πολυπόθητο σώμα, που η κοινωνία επευφημεί και είναι αποδεκτό από όλους. Γιατί, όμως, να ταλαιπωρήσεις τον εαυτό σου για κάτι που θα αρέσει στην κοινωνία και σενα θα σου στερήσει πράγματα που αγαπάς, όπως το φαγητό από τις μεγαλύτερες λατρείες της ζωής; Γιατί να πρέπει να μοιάσεις σε κάτι που είναι ίδιο και κοινό και να μην έχεις τον δικό σου χαρακτήρα, την δικιά σου προσωπικότητα γιατί ακόμα και το σώμα αποκαλύπτει ένα μέρος του εαυτού σου.
Η ομορφιά και το ιδανικό είναι υποκειμενικά , διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, γιατί απλά δεν υπάρχουν. Ο καθένας είναι όμορφος με τον δικό του διαφορετικό τρόπο αρκεί να το αντιληφθεί. Η χώρα, το έτος ακόμα και η μέρα που διανύουμε θα εμφανίζουν πάντα ως αποδεκτό κάτι καινούριο κάθε φορά, κάτι το οποίο αλλάζει διαρκώς και σε βάζουν στη διαδικασία να γίνεις ένα κομμάτι αυτού.
Είσαι αυτός που είσαι και δεν θα αλλάξεις για κανέναν είτε αυτό λέγεται κοινωνία, είτε λέγεται φίλος, είτε λέγεται εργασία. Άμα τα ΄χεις καλά με τον εαυτό σου, γιατί πρέπει να ενδιαφέρεσαι για το τι πιστεύουν και το τι θα πουν οι άλλοι; Στη τελική, εσύ είσαι αυτός που δείχνεις το εγώ σου και τον εαυτό σου και οι “επικριτές” σου θέλουν να αποκλίνουν προς τα στερεοτυπικά πρότυπα, τα οποία δεν τους αντιπροσωπεύουν στην κυριολεξία απλά θέλουν να νιώθουν επιθυμητοί από όλους.
Φαντάσου μια κοινωνία που όλοι θα ήμασταν ίδιοι. Πόσο βαρετή και μονότονη θα ήταν η ζωή μας; Μην προσπαθείς λοιπόν να αλλάξεις. Άμα αγαπάς τον εαυτό σου θα σε αγαπήσουν και όσοι πραγματικά αξίζουν να ‘ναι μαζί σου.
Τέλος κοινωνικού μηνύματος!
Γράφει η Φωτεινή Αθηνέλη
Connect with us