Μια από τις καλύτερες πτυχές της επιστήμης ήταν από πάντα η προθυμία της να παραδέχεται όταν κάτι είναι μύθος. Διάφορες θεωρίες συνεχώς αποδεικνύονται λανθασμένες και νέες έρευνες αντικαθιστούν τις παλιές, ξεπερασμένες και μη ολοκληρωμένες ιδέες.
Οι τρεις θεωρίες που ακολουθούν ήταν οι πιο πρωτοποριακές θεωρίες στις μέρες τους, οι οποίες άφηναν πάντα αναπάντητα ερωτήματα. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι περισσότερες από αυτές δεν είναι εντελώς “μύθοι” με την παραδοσιακή έννοια, απλά έχουν αντικατασταθεί από άλλες πιο ολοκληρωμένες και αξιόπιστες.
Τα “Αρειανά Κανάλια”:
Τα “Αρειανά Κανάλια” επρόκειτο για ένα δίκτυο ποταμών και φαραγγιών που λανθασμένα πίστευαν οι επιστήμονες του 19ου αιώνα ότι υπήρχαν στον κόκκινο πλανήτη. Τα κανάλια αυτά “ανακαλύφθηκαν” για πρώτη φορά το 1877 από τον Ιταλό αστρονόμο, Giovanni Sciaparelli.
Εφόσον πολλοί παρατηρητές του διαστήματος επιβεβαίωσαν τον ισχυρισμό του, τα κανάλια αυτά μετατράπηκαν σε κάποιου είδους φαινόμενο. Οι επιστήμονες ξεκίνησαν να σχεδιάζουν λεπτομερείς χάρτες, ενώ είχε εμφανιστεί και μια “άγρια” υπόθεση για το ποια ήταν η χρήση τους και από που προέρχονταν.
Πώς αποδείχτηκε λάθος:
Η θεωρία αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη με έναν καθόλου εντυπωσιακό τρόπο, απλά με την χρήση καλύτερης τεχνολογίας και ποιότητας τηλεσκόπιων που κατασκευάστηκαν κατά την πορεία των χρόνων. Τελικά, το σημείο που έδειχνε να μοιάζει με κανάλια ήταν στην πραγματικότητα μια οφθαλμαπάτη που δημιουργούνταν από σκόνη που φυσούσε στην επιφάνεια του Άρη από ισχυρούς ανέμους.
Πολλοί επιστήμονες είχαν υποστηρίξει αυτή την απόδειξη από τις αρχές του 1900, αλλά αποδείχτηκε το 1960 για πρώτη φορά, όταν η ανθρωπότητα είχε στα χέρια της τις πρώτες φωτογραφίες από την επιφάνεια του Άρη.
Η κοσμολογική σταθερά από τον Albert Einstein:
Πριν οι επιστήμονες αντιληφθούν ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα του γνωστού σε όλους μας Big Bang, πίστευαν ότι το μέγεθος του σύμπαντος ήταν σταθερό – από πάντα είχε το μέγεθος που είχε και πάντα θα το είχε. Η θεωρία αυτή δήλωνε ότι ο συνολικός όγκος του σύμπαντος “φτιάχνονταν” με κάποιο τρόπο και ότι λειτουργούσε σαν ένα κλειστό σύστημα. Ο μεγαλύτερος οπαδός της θεωρίας αυτής ήταν ο Einstein, ο οποίος διαφωνούσε με όλους για χάρη της και βασίστηκε πάνω της για να ανακαλύψει την δική του θεωρία της σχετικότητας.
Πώς αποδείχτηκε λάθος:
Η θεωρία αυτή ήταν προβληματική από την αρχή. Καταρχάς, ένα “περιορισμένο” σύμπαν θα μπορούσε θεωρητικά να μεταμορφωθεί σε κάτι τόσο πυκνό και τελικά να γίνει μια μάυρη τρύπα, κάτι το οποίο είχε διατυπώσει ο ίδιος ο Einstein. Τον τελευταίο λόγο είχε η ανακάλυψη του Edwin Hubble, για την σχέση μεταξύ της απόστασης και του χρώματος ενός μεγάλου αντικειμένου καθώς απομακρυνόταν. Έτσι, απέδειξε ότι το σύμπαν μεγαλώνει συνεχώς.
Η θεωρία του Tabula Rasa:
Μια από τις πιο παλιές και τις πιο αμφιλεγόμενες θεωρίες της ψυχολογίας και της φιλοσοφίας είναι η θεωρία του tabula rasa, με βάση την οποία οι άνθρωποι γεννιούνται με κανένα στοιχείο προσωπικότητας, χαρακτηριστικά ή προδιαθέσεις. Οι υπέρμαχοι της θεωρίας αυτής από τον Αριστοτέλη που έβαλε τα θεμέλια και έγινε γνωστή σε πολλούς από τον St. Thomas Aquinas μέχρι τον φιλόσοφο John Lock, επέμεναν ότι τα χαρακτηριστικά αυτά του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα εμπειριών και παιδείας.
Πώς αποδείχτηκε λάθος:
Ενώ υπάρχει μια μικρή αμφιβολία ότι η προσωπικότητα και η συμπεριφορά ενός ατόμου έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην διάθεσή του, είναι πλέον γνωστό και αποδεδειγμένο ότι τα γονίδια και άλλα οικογενειακά χαρακτηριστική κληρονομούνται μέσω της γέννησης, ανάμεσα σε έμφυτα ένστικτα τα οποία παίζουν και αυτά τεράστιο ρόλο.
Αυτό βέβαια αποδείχτηκε μετά από πολλά χρόνια ερευνών όχι μόνο σε ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει με τους βιολογικούς τους γονείς, αλλά και σε υιοθετημένα άτομα ή και σε δίδυμα που μεγάλωσαν σε διαφορετικές οικογένειες. Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών έδειξαν με περίτρανο τρόπο ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων προέρχονται από την γέννηση.
Επιμέλεια: Έφη Γκαραβέλα
Connect with us