Να είσαι περίεργος

Να είσαι περίεργος: η καλύτερη προτροπή που μπορεί να σου δώσει κάποιος.

Ο Στίβεν Χόκινγκ είπε κάποτε την παραπάνω φράση. Να είμαστε περίεργοι. Να ενδιαφερόμαστε για πράγματα όπως η επιστήμη, ο κόσμος γύρω μας, το σύμπαν ολόκληρο. Κι όμως, φαίνεται πως αυτή είναι μια συμβουλή που συνήθως ξεχνάμε να ακολουθήσουμε. 
Όλα ξεκινούν με μια μεγάλη έκρηξη. Όχι, όχι πλάκα κάνω. Δεν θα πάμε τόσο πίσω. Όλα ξεκινούν όταν αρχίσουμε το σχολείο. Και συγκεκριμένα όταν έχουμε φτάσει στα έξι μας χρόνια, νιώθουμε έτοιμοι να ανακαλύψουμε και να κατακτήσουμε τον κόσμο και πιστεύουμε ότι όλα είναι πιθανά. Καλά ως εδώ. Τα χρόνια περνούν κι εμείς μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε, να υπακούμε σε κανόνες και να περιορίζουμε τη σκέψη και τη φαντασία μας. Κάπου στο Λύκειο επιλέγουμε και την κατεύθυνση της αρεσκείας μας, που είτε το θέλουμε είτε όχι, πρόκειται να επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μελλοντική μας σταδιοδρομία. 
Μαθαίνουμε πως, και τι, να διαβάζουμε, χωνόμαστε στις στείρες γνώσεις των βιβλίων, κλεινόμαστε στα δικές μας καθημερινές φυλακές και ξεχνάμε. Ξεχνάμε τι είναι πραγματικά σημαντικό. Δεν κοιτάμε πια γύρω μας, δεν αναρωτιόμαστε για ο, τι μας συμβαίνει. Γινόμαστε θεατές στην ίδια τη ζωή μας και δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα κάθε νέα εξέλιξη. Χάνουμε τη μαγεία από μέσα μας και τελικά παύουμε να αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα μας ως ένα μικρό θαύμα. 
Το να ξαναμάθουμε να είμαστε περίεργοι όταν έχουμε εκπαιδευτεί στο να είμαστε οργανωμένοι για μια πλήρως προγραμματισμένη ζωή είναι πραγματικά δύσκολο. Κι όμως, κρύβει μια απίστευτη ομορφιά. Να γνωρίσεις ανθρώπους από τις πιο απίθανες χώρες, να προσπαθήσεις να μάθεις μια νέα γλώσσα, να κάνεις μια βόλτα σε μέρη που είναι δίπλα σου, ποτέ ωστόσο δεν σκέφτηκες να επισκεφθείς. Να σπάσεις το φαύλο κύκλο της ρουτίνας που σε έκανε τόσο βαρετό και προβλέψιμο. Το κάθε ένα από τα παραπάνω μπορεί να αποτελέσει μια πρόκληση και να κρύβει έναν ακόμα φόβο, όμως αξίζει μια δοκιμή. 
Βγες έξω, δοκίμασε όλα τα περίεργα φαγητά που μπορεί να πετύχεις, γνώρισε ανθρώπους, μάθε πράγματα και ζήσε όσο περισσότερες εμπειρίες μπορείς. Το ταξίδι δεν είναι μεγάλο, κι ούτε χρειάζεται να είναι αν τελικά μάθουμε να το ζούμε σωστά. Και αυτό το «σωστά» ας  το ορίσει ο καθένας για τον εαυτό του. Μόνο έτσι θα έχει πραγματικό νόημα.