Υπάρχουν στιγμές που απλά θέλεις να ανοίξεις μία τρύπα και να χώσεις το κεφάλι σου μέσα όπως ο στρουθοκάμηλος. Και αφού το κάνεις αυτό, θέλεις απλά να ξεχάσεις τι συνέβη, να διαγραφεί από την μνήμη σου, την μνήμη του άλλου και να συνεχίσεις τη ζωή σου σα να μην έγινε ποτέ τίποτα.
Δείτε επίσης: Current mood: Γιατί σε εμένα θεέ μου;
Είσαι στο δρόμο και περπατάς! Βλέπεις κοντά σου κάποιον γνωστό! Χαμογελάς. Σηκώνεις το χέρι να τον χαιρετήσεις και…ΔΕΝ είναι αυτός που νόμιζες! AWKWARD!
Έχεις 2 επιλογές!
1. Συνεχίζεις να χαιρετάς για να νομίζει ότι το κάνεις για κάποιον από πίσω του! (Ας μην γυρίσει, ας μην γυρίσει).
2. Ξύνεσαι! Κατεβάζεις κεφάλι! Και επιταγχύνεις το βήμα σου για να φύγεις από το οπτικό του πεδίο!
Η επόμενη φάση είναι: το εκκρεμές!
Πέφτεις μούρη με μούρη με έναν ξένο! Πας αριστερά, πάει αριστερά. Πας δεξιά, πάει δεξιά. Και ξανά και ξανά το ίδιο! Σταματάς να περάσει. Σταματάει να περάσεις! Πας να κουνηθείς να φύγεις! Πάει να φύγει και εκείνος. Από την ΙΔΙΑ πλευρά! Δεν μπορεί, λες! Το κάνει επίτηδες! AWKWARD. Παράλληλα σκέφτεσαι “θέλω να σε χτυπήσω! Μείνε επιτέλους ακίνητος!Δεν θα φύγουμε ποτέ από εδώ”.
Είσαι στο μετρό! Πας να πιαστείς από την κολώνα! Αντί για το κρύο και λείο μέταλλο, νιώθεις κάτι μαλακό και ζεστό. Πιάνεις το χέρι ενός ξένου (που πήγε το μυαλό σου;). Τον κοιτάς σε κοιτάει, χαμογελάς αμήχανα και αλλάζεις πλεύρα! Ουπς! AWKWARD!!!
Αλλά στο μετρό, το χειρότερο είναι να σε πιάσει βήχας! Ο βήχας που δεν σταματάει με τίποτα! Ο τσιγαρόβηχας παρόλο που δεν καπνίζεις! Εκείνος που σε κάνει να κοκκινίζεις ολόκληρος σαν ντομάτα! Βήχεις ξανά και ξανά! Νομίζεις ότι θα πεθάνεις! Δεν σταματάει με τίποτα! Νερό δεν έχεις! Όλο το βαγόνι έχει γυρίσει και σε κοιτάει! Σε κοιτάει με λύπηση αλλά και σιχαμάρα! Απομακρύνονται για να μην τους κολλήσεις τίποτα! Προσπαθείς να το κρατήσεις και βήχεις με κλειστό το στόμα! Αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα! Βήχεις ακόμα πιο δυνατά! Κάτι σε πνίγει. Κάτι προσπαθεί να σε σκοτώσει! Νομίζεις ότι θα σου βγουν τα σωθικά! AWKWARD! Ώσπου τελικά κατεβαίνεις στην επόμενη στάση και σταματάει αμέσως. Ε όχι! Ο-Χ-Ι! Τωρά που μπορώ δεν βγαίνει;
Έχεις αργήσει στο μάθημα στη σχολή! Πας να μπεις! Η πόρτα τρίζει! Όλοι γυρίζουν και σε κοιτάνε! Ο καθηγητής σταματάει να μιλάει! Έχουν καρφωθεί πάνω σου. Σε κοιτάνε μέχρι να πας να κάτσεις. Κάθε βήμα σου ακούγεται! Και παρατηρείται απο τους πάντες! Και τότε είναι που θα σκοντάψεις! Αν είσαι τυχερός δεν θα γίνεις ένα με το πάτωμα! Όπως και να έχει συνεχίζεις μέχρι που φτάνεις στην θέση! Αποστολή εξετελέστη! ΑWKWARD!
Όταν όμως ένα βλέμμα είναι καρφωμένο πάνω σου; Τι κάνεις; Είσαι στο μάθημα! Ο καθηγητής λέει λέει, και εσύ δεν ακούς τίποτα. Σκέφτεσαι ότι τρέχεις σε ένα τεράστιο λιβάδι με όμορφες πεταλουδίτσες να πετούν εδώ και εκεί και την Χάυντι να σε κρατά από το χέρι, ώσπου συνειδητοποιείς ότι ο καθηγητής σε κοιτάει και μιλάει. Απευθύνεται σε εσένα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ! Και εσύ σκέφτεσαι “Τι έλεγε; Σε ποιο μάθημα είμαι; Γιατί κοιτάει μόνο εμένα; Η Χάυντι τι δουλειά έχει στην φαντασίωσή μου; Πως γλιτώνω από το μάτι του καθηγητή;”. AWKWARD!!! Kάνεις ότι σημειώνεις, ενώ στη πραγματικότητα φτιάχνεις μία καρδούλα, και όταν ξανασηκώνεις το βλέμμα σου έχει βρει άλλο θύμα!
Τσίλαρε όμως, δικέ μου! Να είσαι cool και ήρεμος σε τέτοιες περιπτώσεις! Κόλλα 5! Ε; Όχι;
Γράφει η Αργυρώ Σαμιώτη
Δείτε επίσης:
Connect with us