Ακούγοντας μια μέρα ραδιόφωνο στο δρόμο για την σχολή, στην εκπομπή τους είχαν μια πολύ ωραία συζήτηση για τις σχέσεις που έχουν οι φοιτητές με τους γονείς τους. Παίρνοντας αφορμή από ένα μήνυμα που είχε στείλει ένας φοιτητής στην ραδιοφωνική τους εκπομπή για τις σχέσεις με τους γονείς του, είχαν ανοίξει ολόκληρο θέμα για αυτό, το οποίο πιστεύω ότι ήταν αρκετά ενδιαφέρον!
Παίρνοντας και εγώ με τη σειρά μου αφορμή από όλα αυτά που άκουσα θα παρουσιάσω στο παρακάτω άρθρο τις “ευαίσθητες” αυτές σχέσεις, και θα διακρίνω τις σχέσεις των φοιτητών που ζουν ακόμα με την οικογένεια τους σε αυτών που σπουδάζουν στην πόλη μόνιμης κατοικίας τους και των φοιτητών που δεν ζούν με τους δικούς τους. Θεωρώ ότι η απόσταση παίζει σημαντικό ρόλο στις ανθρώπινες σχέσεις ακόμα και στις σχέσεις γονέα φοιτητή! Τα αισθήματα, η επικοινωνία και η συμπεριφορά διαφέρουν λόγω της απόστασης και ακριβώς αυτές τις διαφορές θα επισημάνω παρακάτω. Ας αρχίσουμε, λοίπον…
Δείτε επίσης: Πόσο YOLO είναι τελικά τα φοιτητικά χρόνια;
Αρχικά θα παρουσιάσω τις σχέσεις των φοιτητών που ζουν μακριά από τους γονείς τους, διότι και εγώ η ίδια ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Καταρχήν πριν ξεκινήσω να αναλύω αυτές τις σχέσεις, θα ανοίξω μια παρένθεση και θα τόνισω οτι εγώ προσωπικά την λέξη φοιτητής την έχω συνδυάσει με την ανεξαρτησία και την ωρίμανση… Αυτό που θέλω να πω είναι ότι για μένα φοιτητής 100% είναι κάποιος που δεν ζει με τους γονείς του κατά την διάρκεια των σπουδών του. Υποτίθεται ότι όταν γίνεσαι φοιτητής αρχίζεις να αντιμετωπίζεις και να προγραμματίζεις μόνος σου την ημέρα και τις δραστηριότητες σου, παίρνεις ευθύνες, γίνεσαι αρχηγός του εαυτού σου και δεν πρέπει να περιμένεις το φαγητό έτοιμο από την μαμά ή το σπίτι καθαρό ή οποιαδήποτε άλλη έτοιμη δουλειά! Κλείνω αυτή την παρένθεση και συνεχίζω..
Όταν είμαστε μακριά από τους γονείς μας η αγάπη για αυτούς μεγαλώνει όλο και περισσότερο, καθώς οι φορές που θα τσακωθείς μαζί τους είναι ελάχιστες, χάρη στην απόσταση. Μιλάμε μαζί τους κάθε μέρα στο τηλέφωνο ή και στο skype, τους λέμε τα νέα μας, το πώς περάσαμε την ημέρα και αυτοί είναι εκεί να μας ακούσουν, να μας συμβουλέψουν ή και να μας “φωνάξουν” αν δεν θεωρούν κάτι σωστό. Επίσης, τις εξ΄αποστάσεως αυτές σχέσεις τις χαρακτηρίζει η εμπιστοσύνη των γονιών απέναντι μας. Για παράδειγμα, όταν τους λές θα βγω σήμερα, δεν θα κάτσουν να σου πουν όχι δεν θα βγείς ή να είσαι σπίτι στις 12, αντιθέτως θα σου πουν καλά να περάσεις και να προσέχεις. Αυτή η εμπιστοσύνη που σου δείχνουν σε χαροποιεί αρκετά, όμως έχεις και ευθύνη να μην τους απογοητεύσεις.
Πλέον, μαθαίνεις να φροντίζεις τον εαυτό σου όπως εσύ θεωρείς ότι χρειάζεται να τον φροντίζεις, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις την δική σου ζωή, παίρνεις δικές σου αποφάσεις, ευθύνες, οργανώνεις τα οικονομικά σου, διαχωρίζεις μόνος σου το κακό από το καλό, τους ανθρώπους που αξίζουν να είναι φίλοι σου, συνειδητοποιείς πράγματα για το ποιος ακριβώς είσαι, ποιος θες να είσαι και γενικά βιώνεις μια περίοδο συναισθηματικής ανεξαρτησίας. Και οι γονείς είναι ΠΑΝΤΑ εκεί να σε βλέπουν να μεγαλώνεις, να πραγματοποιείς τα όνειρα σου, ακόμη και να κάνεις λάθη και το σημαντικότερο απ’ όλα σε υποστηρίζουν χωρίς να χρειάζεται να τους ενημερώνεις για κάθε σου κίνηση.
Δείτε επίσης: Οι φοιτητές που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο!
Τώρα θα αναφερθώ στις σχέσεις των φοιτητών που ζουν με τους γονείς τους. Η συγκατοίκηση με τους γονείς όταν γίνεσαι 18 δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Το χάσμα των γενεών γίνεται αισθητό ακόμα πιο πολύ καθώς υπάρχουν αρκετές συγκρούσεις κάθε μέρα. Με άλλη νοοτροπία έχουν μεγαλώσει οι γονείς σου και με άλλη εσύ. Εσύ ως φοιτητής θέλεις την ανεξαρτησία, τον χώρο σου, όμως για τους γονείς είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουν αυτή την επιθυμία σου. Έτσι θέλουν να μαθαίνουν και να ξέρουν τα πάντα που αφορούν εσένα, “τι ώρα γυρίσες σπίτι, τι φόρεσες σήμερα, τι έφαγες, τι ώρα βγήκες, αν διάβασες” πράγμα που σε ενοχλεί αφάνταστα.
Υπάρχουν φορές που νιώθεις πιεσμένος και “εγκλωβισμένος” στο ίδιο σου το σπίτι από τον συνεχή έλεγχο που οι γονείς συνεχίζουν να κάνουν. Για αυτούς παραμένουμε μικροί όσα χρόνια και να περάσουν και νομίζουν ότι μας προστατεύουν όταν μας συμπεριφέρονται έτσι, ξεχνώντας όμως ότι θέλουμε και εμείς την ανεξαρτησία μας. Το μόνο καλό που πιστεύω οτι προσφέρει η συγκατοίκηση με τους γονείς, πέρα από το νοστιμότατο φαγητό της μαμάς, είναι ότι τους έχεις σωματικά δίπλα, πράγμα που για εμάς που δεν ζούμε μαζί τους η απουσία τους είναι έντονα αισθητή. Για αυτό, πέρα από αυτές τις εντάσεις πρέπει να εκτιμάτε την καθημερινή παρουσία των γονιών στην ζωή σας έστω και αν σας δημιουργούν νεύρα! Εξάλλου με τον διάλογο όλες οι διαφωνίες λύνονται!
Όπως και να έχει, μακριά ή κοντά τους οι σχέσεις αυτές παραμένουν “ιερές”. Και μην ξεχνάμε ότι οι γονείς έχουν πάντα δίκιο σε ότι κι αν μας πουν. Παρόλο που δεν τους ακούμε ή τσαντιζόμαστε όταν μας συμβουλεύουν, καταβάθως γνωρίζουμε ότι θα βγεί το δικό τους και πως είναι σωστοί σε αυτά που μας λένε! Στην τελική, είναι οι μόνοι άνθρωποι που σε αγαπούν πραγματικά και θέλουν να γίνεις καλύτερος από αυτούς!
Γράφει η Alda Bedini
Δείτε επίσης:
- #BeYourself στην εποχή που αγκαλιάζει και ταυτόχρονα χτυπά τη μοναδικότητα του καθενός
- MMΜ και Ανθρωπιά…
- Εσύ θα είσαι στο απόλυτο φοιτητικό Party “Pass Adiavastos”;
Connect with us