Καλοί φίλοι, πολύτιμη η οικογένεια, θεμιτός ένας ερωτικός σύντροφος (ή παραπάνω από έναν), αλλά πολλές φορές αφανείς άνθρωποι της καθημερινότητας έρχονται με τη γοητεία τους να μας δώσουν είτε εκούσια είτε ακούσια λίγη από τη σοφία της ζωής τους.
Σας έχει τύχει να είστε σ’ ένα πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, στο τρένο, στο χώρο εργασίας σας ή ακόμα και σ’ ένα μπαρ ή μια έκθεση φωτογραφίας και να πιάσετε διάλογο με κάποιον τυχαίο συνομιλητή, από τον οποίο μπορεί να μην συγκρατήσετε το όνομα ή να μην ανταλλάξετε στοιχεία επικοινωνίας, αλλά για κάποιο λόγο που δεν μπορείτε να προσδιορίσετε εκείνος ο μικρός διάλογος σας δίνει τροφή για σκέψη όταν ξαπλώσετε το βράδυ στο κρεβάτι σας ή ακόμα και πολύ αργότερα ακούγοντας ένα κομμάτι στο ραδιόφωνο ή διαβάζοντας ένα άρθρο; Αυτούς τους ανθρώπους τους αποκαλώ «ανθρώπους-φίλτρα» γιατί φιλτράρουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα χωρίς να το επιλέξουμε απαραίτητα εμείς.
Δείτε επίσης: Η γοητεία της “άσχημης” ομορφιάς σ’ έναν κόσμο που επιβάλει το όμορφο
Πριν 2 χρόνια γνώρισα τον Tobias, έναν Φλαμανδό in progress φωτογράφο, ο οποίος μου χτυπούσε το παράθυρο κάθε απόγευμα για να βγω στο μπαλκόνι και να του κάνω παρέα καθώς κάπνιζε το τσιγάρο του, αναπτύσσοντας καθημερινά έναν 3-λεπτο διάλογο, ποτέ παραπάνω. Συζητούσαμε για την Τέχνη που σπάει τους κανόνες δίνοντας χώρο στους επόμενους κριτικούς να κάνουν λόγο για ένα νέο κανόνα, για τον Έρωτα που δεν έρχεται όταν τον θέλουμε, αλλά και για τον Μεγάλο Γκάτσμπυ. Όταν χαιρετηθήκαμε οριστικά με τον Tobias, μου είπε πως δεν υπάρχει κάποια κλίμακα για να πεις ότι αυτός είναι τόσο φίλος μου ή άλλος λιγότερο, αλλά πιστεύει πως κάθε άνθρωπος που συναντούμε μας δίνει κάτι πολύτιμο που δε θα το βρούμε αλλού.
Πηγαίνοντας στη γραμματεία της προηγούμενης σχολής μου είδα μια κυρία που με παρότρυνε να μην δώσω κατατακτήριες αλλά να δώσω Πανελλήνιες για να μπω στη Θεατρολογία, καθώς εκείνη είχε προσπαθήσει 2 φορές και δεν τα είχε καταφέρει. Αν δεν την είχα πετύχει στη γραμματεία ίσως τώρα ακόμα να προσπαθούσα να μπω στη σχολή, που δύο χρόνια μετά μπορώ να πω πως είναι η πιο σωστή επιλογή που έχω κάνει στη ζωή μου.
Ένας barman σε γνωστό θέατρο της Αθήνας, κερνώντας με ένα ποτό μου είπε χωρίς να με ξέρει, να μην αποκοπώ από την οικογένειά μου γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις ξαναφτιάχνονται πολύ δύσκολα αν κόψεις εσύ το σχοινί. Πράγματι, με ψυχική ηρεμία αντιμετώπισα κάποιες οικογενειακές τριβές και τώρα νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.
Οι συζητήσεις που έχω συχνά με συμφοιτητές μου με τους οποίους δεν κάνω παρέα εκτός σχολής, συχνά μου δίνουν τον πυρήνα σκέψης που αναπτύσσω ακούγοντας μουσικής γυρνώντας σπίτι με τα μέσα μεταφοράς. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, τα δικά μου «φίλτρα», ίσως θέλησα να πω ευχαριστώ συντάσσοντας αυτό το άρθρο. Πιστεύω βαθιά, πως πολλές φορές όλοι έχουμε την ανάγκη να συζητήσουμε με κάποιον τρίτο, θέματα που μας απασχολούν παρά με άτομα του στενού μας κοινωνικού κύκλου κι αυτό τελικά είναι που μας δίνει μια νέα ώθηση στον αυτό-προσδιορισμό μας στο δύσκολο κόσμο εκεί έξω.
Δείτε επίσης:Χρήση μειωμένου εισιτηρίου από τους πρωτοετείς με την επίδειξη βεβαίωσης εγγραφής
Δείτε επίσης:8 facts – μύθοι για τον ανθρώπινο οργανισμό που πρέπει να σταματήσουμε
Δείτε επίσης: Mystudentproject
Γράφει ο Αναστάσης Πινακουλάκης
Connect with us