Έχουμε μπει για τα καλά στην Εβδομάδα των Παθών, όπως συνηθίζουμε να λέμε ή αλλιώς στο κοινό σε όλους Πάσχα. Το Πάσχα δημιουργεί στον καθένα από εμάς συνειρμικές εικόνες, όπως: Πάθη του Χριστού, Σταύρωση, Ανάσταση, Λύτρωση, Δέος, Κατάνυξη, Συγκίνηση, Οικογενειακά τραπέζια. Για πολλούς σημαίνει πολλά… γι’ άλλους ίσως τίποτα.
Εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο αυτή τη στιγμή ενδεχομένως αναρωτιέσαι τι συμβολίζει το Πάσχα, γιατί ονομάστηκε έτσι, ή για ποιο λόγο γιορτάζουμε την Ανάσταση σουβλίζοντας. Θα προσπαθήσω να απαντήσω στις απορίες σου, οι οποίες ήταν και δικές μου. Από την παιδική μου ηλικία, είχα συνδέσει το Πάσχα με στιγμές ξεγνοιασιάς. Αμέτρητα παιχνίδια που έπαιζα με τα ξαδέρφια μου στα πέτρινα σοκάκια του χωριού μου αλλά και με θαυμασμό ,δέος.
Ο θαυμασμός, που ανέκαθεν μου προκαλούσε η γιορτή αυτή, με οδήγησε στο να αναζητήσω πιο πολλές πληροφορίες. Το Πάσχα, είναι εβραϊκή γιορτή. Η ιστορία έχει ως εξής: Oι Εβραίοι, βρίσκονταν υπό Αιγυπτιακό ζυγό κι επρόκειτο συνασπισμένοι να κάνουν το μεγάλο βήμα και να περάσουν την Ερυθρά θάλασσα, ώστε να ξεφύγουν από τους Αιγυπτίους. Ο Μωυσής, όμως συμβούλευσε (έπειτα από θεία παρέμβαση) την κάθε εβραϊκή οικογένεια να σφάξει πρώτα ένα αρνί και με το αίμα του να βάψει την πόρτα του σπιτιού της. Με αυτόν τον τρόπο, οι οικογένειες θα προστατεύονταν από τον Άγγελο του Θεού, ο οποίος είχε την εντολή να προκαλέσει θανατικό στα πρωτότοκα παιδιά των οικογενειών που δεν είχαν σημαδέψει με αίμα την θύρα τους. Πράγματι ,οι Εβραίοι, υπάκουσαν και γλύτωσαν αποδίδοντας την σωτηρία τους σε θεία παρέμβαση. Την ” Έξοδο” ή αλλιώς την απαλλαγή από τους Αιγυπτίους, την γιορτάζουν στις 14 του μήνα Νισάν.
Στην Χριστιανική θρησκεία ,το Πάσχα, Λαμπρή ή Πασχαλιά, όπως ονομάζεται αναφέρεται στα Πάθη του Θεανθρώπου, στην Σταύρωση και την Ανάστασή του και γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο που ακολουθεί την Εαρινή Ισημερία της 21ης Μαρτίου. Στην δική μας θρησκεία το αρνί συμβολίζει τον Ιησού, τον “αμνό”. Έτσι, ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή λόγω της θυσίας που επρόκειτο να υποστεί. 
Εσύ κι εγώ, ενδεχομένως καθίσουμε στο γιορτινό τραπέζι περιμένοντας να φάμε τον οβελία μας την στιγμή που υπάρχουν φωνές ενάντια σε αυτό το έθιμο που πληθαίνουν. Δεν είναι άλλοι από τους χορτοφάγους (vegetarian),oι οποίοι θεωρούν απαράδεκτη την “σφαγή” των αρνιών. Συγκεκριμένα, κάνουν λόγο για ένα έθιμο απάνθρωπο κι ανελέητο, το οποίο δεν είναι καν ελληνικό, αλλά εβραϊκό. Eπιπλέον, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, αποκάλεσε τον Ιησού αμνό μεταφορικά κι όχι κυριολεκτικά. Εκατομμύρια αμνοί θυσιάζονται κάθε Πάσχα, πεθαίνοντας ακαριαία, και σαν να μην φθάνει αυτό τους σουβλίζουμε βεβηλώνοντας το κορμί τους, θα πουν οι χορτοφάγοι . Επίσης, εκατοντάδες ζωόφιλοι αντιδρούν σθεναρά σε αυτήν την κατάσταση.
Πολλοί θα πουν, ότι η χορτοφαγία κι η ζωοφιλία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία τάση της εποχής. Προσωπικά, σέβομαι απόλυτα την ιδεολογία τους. Αναρωτιέμαι όμως, που ξεκινούν τα όρια της “παράδοσης” κι αρχίζουν αυτά της “εκμετάλλευσης”; Μήπως εμείς οι ” Άνθρωποι” ερμηνεύουμε κατά το δοκούν την παράδοσή μας; Μήπως πρέπει να γίνουμε γνώστες της ιστορίας μας, της θρησκείας μας προκειμένου να προστατεύσουμε κι εμάς και τα ζώα;
Kατά τη γνώμη μου , πρόκειται για ένα έθιμο το οποίο κάθε άλλο παρά προάγει τον πολιτισμό μας. Επομένως ,δεν χρειάζεται να είσαι χορτοφάγος ή ζωόφιλος για να δεις πως έχει η κατάσταση. Άνθρωπος χρειάζεται να είσαι και μάλιστα ευαισθητοποιημένος.
Δεν θέλω να σε επηρεάσω αναγνώστη, ούτε προς την μία, ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Να θυμάσαι όμως: ότι εσύ έχεις το καρπούζι και το μαχαίρι κι είσαι σε θέση να αποφασίσεις το πώς θα γιορτάσεις αυτό το Πάσχα και κάθε Πάσχα. Ελπίζω όμως, ότι με το άρθρο αυτό θα προβληματιστείς λίγο πιο έντονα και θα θέσεις το ερώτημα “Eγώ πρέπει να σουβλίσω φέτος;” . Η απάντηση δική σου… και δική μου.
Γράφει η Αλεξάνδρα Μάκου
Connect with us