Αυτό το άρθρο αγαπητοί μου αναγνώστες αφορά κυρίως εσάς που μένετε μόνοι σας ή με συγκάτοικο και έχει ως θέμα τις διατροφικές μας συνήθειες πριν και μετά την εισαγωγή μας στη σχολή. Παρακάτω σας παραθέτω τη ζωή πριν και μετά:
ΠΡΙΝ
Αχ αυτό το πριν!Όποιος λέει πως δεν νοσταλγεί κάθε φορά που τρώει στη σίτιση ή ακόμη χειρότερα στο σπίτι ,το θεΐκό φαγητό της μαμάς, λέει ψέματα.Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν έμενες με τους γονείς σου η μαμά είχε πρόγραμμα έτσι ώστε να τρως κάθε μέρα διαφορετικό φαγητό και να έπαιρνες όλα τα θρεπτικά συστατικά, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες που χρειάζεσαι καθημερινά. Μπορεί να υπήρχαν κάποιες ημέρες που έλεγες « Γιατί θεέ μου; Γιατί σε μένα;» όπου η μαμά είχε φτιάξει αρακά ή φακές και άλλα παρεμφερή φαγητά.
Ωστόσο υπήρχαν και κάποιες μέρες που έλεγες ακριβώς το αντίθετο γιατί η μαμά είχε φτιάξει μουσακά ή γεμιστά και την ευχαριστούσες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το φαγητό για αυτό το θεσπέσιο γεύμα που σου προσέφερε.Φυσικά η απόλαυση πολλαπλασιαζόταν επί 1000 όταν ερχόσουν μετά από εφτάωρο στο σπίτι και καταλάβαινες τι σε περιμένει στη κουζίνα.Επίσης η απόλυτη ευτυχία ερχόταν όταν σου έλεγε οτί μετά το φαγητό σε περιμένει και γλυκό (ναι! μιλάω για εκείνες τις ημέρες που η μαμά είχε όρεξη και δεν δούλευε.) Φυσικά η μανούλα πάντα θα σου έφτιαχνε κάτι να φας ή να πιεις το απόγευμα που υποτίθεται ότι διάβαζες, για να μπορείς να συγκεντρωθείς καλύτερα και να μην πεινάς.
ΜΕΤΑ
Ήρθαμε λοιπόν στο βασανιστικό παρόν, στο κόσμο όπου όλα τα παραπάνω μοιάζουν τόσο ιδανικά και τόσο απίθανο να σου συμβούν σε σένα (εκτός από εκείνες τις λίγες μέρες όπου γυρνάει το παιδί στο σπίτι για διακοπές, όπου η μαμά δίνει ρεσιτάλ μαγειρικής.)Αν και μου είναι αρκετά δύσκολο να μιλάω για αυτό το θέμα, θα κάνω τη καρδιά μου πέτρα για να σας πω λίγα λόγια, από προσωπική πείρα, για τις διατροφικές συνήθειες των φοιτητών.Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στο πλανήτη που να τρώει χειρότερα από τον Έλληνα φοιτητή.
Παρακάτω σας παρουσιάζω μια τυπική μέρα:
Πρωινό: Πρωι…τι; Ξεχάστε τα αυτά, το πρωινό πέθανε από τη στιγμή που άρχισες να μένεις μόνος σου, εκτός και αν τύχει και πάρεις καμία τυρόπιτα για αλλαγή.Αυτό που θεωρούμε ως πρωινό είναι ο καφές που σίγουρα θα πάρεις για να αντέξεις το μάθημα στις 8.
Μεσημεριανό: Το μεσημεριανό συνήθως το απολαμβάνεις στη σίτιση.Περιλαμβάνει πάντα, τα πιάτα που προτείνει ο σεφ της σίτισης και οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε και τόσο τυχερή σε αυτό το θέμα, μιας και ο σεφ προτείνει κάθε μέρα σχεδόν τα ίδια όπως μακαρόνια, ρύζι και άλλα παρεμφερή.
Βραδινό: Αχ αυτά τα βράδια! Πολλές φορές είναι τόσο δύσκολα γιατί, αν έχεις τελειώσει νωρίς το μάθημα, βαριέσαι να ξαναπάς στη σίτιση και έτσι πρέπει να μαγειρέψεις μόνος σου.Φυσικά ακολουθείς τις προτάσεις τους σεφ της σίτισης έχοντας ως πρώτη επιλογή τα μακαρόνια με ό,τι συνδυασμό μπορεί να φανταστεί κανείς. Έπειτα την τιμητική του έχει το ρύζι και τα όσπρια τα οποία στη τελική είναι και χάλια γιατί δεν ξέρεις να μαγειρεύεις οπότε αναγκάζεσαι να πείσεις τον εαυτό σου ότι σου αρέσουν.Ωστόσο όμως πολλές φορές επειδή πεινάς πολύ, απλά δέχεσαι ότι δεν ξέρεις να μαγειρεύεις και απλά παραγγέλνεις από το σουβλατζίδικο της γειτονιάς σου. Γενικότερα να ξέρεις πως αν ο σουβλατζής δεν σε ξέρει με το μικρό σου όνομα τότε κάτι κάνεις λάθος ως φοιτητής και θα πρέπει να το διορθώσεις άμεσα.
Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν είσαι μόνος σου σε αυτόν τον αγώνα.Μίλα! Δεν είσαι μόνος σου!
That’s all folks!
ΓΡΑΦΕΙ: Ερβίσα Μπέιντο
Connect with us