Κάθομαι στην μέση μιας κλειστής στοάς, σε ένα καφέ κάπου στην Τσιμισκή. Παλιά έπιπλα, ξεβαμμένοι τοίχοι, και καφέδες που αχνίζουν λόγια ανείπωτα. Σκυμμένα από πάνω τους πρόσωπα-δέκτες ή πομποί εξομολόγησης. Άλλα με εκείνο το ουδέτερο αλλά και γεμάτο προσμονή πρόσωπο που γυρεύει ένα νέο για να σκάσει χαμόγελο, άλλα παραδομένα στην προ των Χριστουγέννων ραστώνη,...