Εάν κάθε βράδυ χαζεύαμε την απεραντότητα του σύμπαντος, έστω για λίγο, ίσως θα ήταν πιο εύκολο να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ανθρώπινης υπόστασης μας. Αν πριν παραδινόμασταν στην γλυκιά αδράνεια της υπνηλίας, γυρνούσαμε το κεφάλι προς τον νεφελώδη θόλο που αράζει αχανής έξω από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες μας. Ίσως, λέω ίσως, η πολυπλοκότητα...