Με αυτό το άρθρο θα σας πάω λίγα χρόνια πίσω και στην παιδική μας ηλικία. Στην ηλικία που το μόνο που μας αφορούσε ήταν να πάμε να παίξουμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια με τα παιδιά της γειτονιάς, που στενοχώριαμασταν ή κλαίγαμε μόνο όταν πέφταμε από το ποδήλατο ή όταν τρώγαμε καμιά μικρή σφαλιάρα από την μαμά μας για κάποιο λάθος που κάναμε, που όλα ήταν τόσο αθώα, ξέγνοιαστα και ανέμελα…
Συνήθως η παιδική ηλικία είναι η καλύτερη και όλοι μας την θυμώμαστε με πολύ αγάπη. Πολλές φορές μας λείπουν αυτά τα χρόνια και θα θέλαμε να τα ξαναζήσουμε, ίσως επειδή τώρα που μεγαλώσαμε δεν γελάμε όσο τότε ή δεν απολάμβανουμε τις στιγμές μας αφού μας περυτριγυρίζει το άγχος, ο εγωισμός, η ρουτίνα, αρνήτικα αισθήματα που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν όταν ήμασταν παιδιά. Παρόλο που δεν είχαμε την πολυτέλεια ή τα smartphones για να επικοινωνήσουμε, ξέραμε που θα βρούμε τους φίλους μας, ξέραμε να περνάμε καλά με αυτά τα λίγα που είχαμε.
Πέρα από αυτές τις αναμνήσεις θυμώμαστε με νοσταλγία και αυτά που μας έλεγαν οι γονείς μας ή τα μεγαλύτερα αδέρφια μας ή ακόμη και οι φίλοι μας για να μας τρομάξουν ή να μας παρακινήσουν για κάτι. Είναι τόσα πολλά αυτά που χαρακτηρίζουν την παιδική ηλικία και αισθάνεσαι τόσο καλά για αυτό. Παρακάτω θα ταξινομήσω αυτά τα περίεργα παιδικά πράγματα που ακούγαμε και τρομάζαμε έτσι, ώστε να τα θυμηθούμε όλοι μαζί και να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο!
“Όποιος λέει ψέματα πέφτει μέσα στα αίματα!”
Αυτή την έκφραση μας την έλεγαν συνήθως οι φίλοι μας, όταν λέγαμε ψέματα ή όταν κάναμε κάποια ζαβολιά σε κάποιο παιχνίδι και δεν το παραδεχόμασταν. Εγώ προσωπικά, όταν άκουγα αυτή την έκφραση φανταζόμουν τον εαυτό μου να πέφτω μέσα στα αίματα και επειδή φοβάμαι το αίμα (και ποιος δεν το φοβάται) κατέληγα να λέω πάντα την αλήθεια..
“Θα σε φάει ο μπαμπούλας!”
Η ώρα πήγαινε 9 και εμείς δεν θέλαμε, άλλα έπρεπε να πάμε για ύπνο. Ειδικά αν θέλαμε να δούμε τηλεόραση και οι γόνεις μας την έκλειναν με το ζόρι τότε αρχίζαμε την γκρίνια.. “Από τώρα για ύπνο;;”, “Mα θέλω να δω τηλεόραση, δεν θέλω να κοιμοιθώ από τόσο νωρίς!”, “10 λεπτά ακόμα!”. Και οι γονείς μας κλασσικά μας απαντούσαν ” Ή θα πας για ύπνο ή θα πω στον μπαμπούλα να έρθει να σε φάει!”. Αυτός ο πασίγνωστος μπαμπούλας που κανένας δεν τον είδε ποτέ, απλά ξέραμε ότι τρώει τα παιδιά. Και όταν πηγαιναμε για ύπνο σκεφτόμασταν ότι ο μπαμπούλας θα έρθει και θα είναι κρυμμένος στο δωμάτιο μας… Τέτοιος φόβος!
“Θα πω στον κύριο αστυνόμο να έρθει να σε πάρει κακομοίρη μου!”
Όλοι όταν ήμασταν μικρά φοβόμασταν τους αστυνόμους, επειδή τους είχαμε στο μυαλό μας ως κακούς ανθρώπους. Όταν, λοιπόν, δεν ακούγαμε για κάτι ή θέλαμε να μας αγοράσουν κάτι για τι οποίο οι γονείς μας δεν ήθελαν ή ακόμη όταν θέλαμε να πάμε κάπου και οι γονείς δεν μπορούσαν να μας πάνε, μας έλεγαν “Κάτσε φρόνιμα, γιατί θα πω στον κύριο αστυνόμο να έρθει να σε πάρει!”. Στα περισσότερα παιδιά (και σε έμενα) ο φόβος του αστυνόμου υπάρχει ακόμα, μας έχει μείνει “τραύμα” από την παιδική μας ηλικία εξαιτίας της έκφρασης που μας έλεγαν. Κακό πράγμα.
” Όποιος φτάσει τελευταίος θα είναι βλάκας!”
Αυτό αφορά τους περίφημους της τελευταίας στιγμής αγώνες που κάναμε με τους φίλους μας. Εκεί που περπατάγαμε, αρχίζουμε να τρέχουμε και πετάγεται ένας από τους φίλους μας ” Όποιος φτάσει τελευταίος είναι βλάκας!” .. Ακούγοντας αυτό, βάζεις περισσότερη ενέργεια στο τρέξιμο προσπαθώντας να μην βγείς τελευταίος, γιατί αν δεν τα καταφέρεις θα είσαι ο βλάκας της παρέας, μέχρι να το ξεχάσουν δηλαδή, πράγμα που ήταν πολύ εύκολο.
“Φάε όλο το φαγητό σου, γιατί δεν θα μεγαλώσεις ποτέ…”
Όταν είχαμε το φαγητό που δεν μας άρεσε καθόλου τα γεύματα ήταν μαρτύριο. Έπρεπε να το φας, τελεία και παύλα. Δεν υπήρχε το ” δεν θέλω να το φάω”, ούτε “να φάω κάτι άλλο” γιατί ξεκίναγε η μαμά να λέει ” Αν δεν φάς το φαγητό σου δεν θα μεγαλώσεις ποτέ”. Η αλήθεια είναι ότι και μεγάλωσα, και ψήλωσα και είμαι στα κατάλληλα κιλά και ακόμη με “κυνηγάνε” για να φάω”. Πώς το εξηγούμε αυτό? Ε μαμά;!
Μπορεί να υπάρχουν και υπόλοιπες τέτοιες εκφράσεις αλλά οι πιο διάσημες πιστεύω πως είναι αυτές. Όταν σκέφτόμαστε τώρα την μυθοπλασία των γονιών μας, καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να ήταν υπερβολικοί πολλές φορές και να μας επίδρασαν αρνητικά στην ψυχολογία μας τότε, όμως κρύβουν μια υπέροχη αθωότητα και αγάπη που μόνο τώρα που μεγαλώσαμε την καταλαβαίνουμε. Εξάλλου όλα αυτά τα παραμυθιάσματα που τα σκεφτόμαστε τώρα μας κάνουν να γελάμε δυνατά. Έτσι και εμείς με την σειρά μας όπως οι γονείς μας θα λέμε τους ίδιους μύθους στα παιδιά μας!
Γράφει η Erjalda Bedini
– See more at: http://mystudentpass.gr/oi-anoites-paidikes-fovies-poy-mas-akoloythoyn-akoma#sthash.XQ57sAmm.dpuf
Connect with us