Κομματικές Παρατάξεις στις σχολές: Ναι ή όχι;

Πήρα τη δύσκολη απόφαση να θίξω ένα ευαίσθητο θέμα που απασχολεί όλους μας, που κανένας μας όμως δεν τολμά να αγγίξει αν δε σκοπεύει η παρέα του να χωριστεί σε στρατόπεδα. Ενημερώνω, λοιπόν, ότι δεν πρόκειται να πάρω θέση στο θέμα, καθώς ο μόνος μου στόχος είναι να απαριθμήσω τα υπέρ και τα κατά.

Ξεκινώντας με τα θετικά των παρατάξεων στις σχολές θα πω ότι παράγουν έργο. Είναι η γέφυρα επικοινωνίας με τη διοίκηση κάθε τμήματος, της κάθε σχολής. Καλώς ή κακώς, οι φοιτητικοί σύλλογοι οργανώνονται από τις παρατάξεις, και συνεπώς αποτελούν το μοναδικό τρόπο συλλογικής έκφρασης για τη φοιτητική κοινότητα. Επίσης, οι δράσεις που οργανώνονται από τη νεολαία των κομμάτων, με φιλανθρωπικό και κοινωνικό χαρακτήρα πέρα από αξιόλογες, είναι μαζικές και σε πολλές περιπτώσεις έχουν σημαντικό αντίκτυπο.

Στα υπέρ είναι απαραίτητο να σημειωθεί επιπλέον, ότι οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν και να διαμορφώσουν πολιτική κατάρτιση και ταυτότητα. Πέρα από δικαίωμα, η πολιτική κατάρτιση είναι υποχρέωση κάθε ενήλικου, ευσυνείδητου και ενεργού πολίτη σε ένα δημοκρατικό κράτος. Απορρίπτοντας κατηγορηματικά κάθε είδους φανατισμό, ανεξάρτητο των ιδεολογικών ριζών που τον δημιουργούν, είναι σημαντικό ο καθένας μας να έχει μία πολιτική ταυτότητα, εκπροσωπώντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τεκμηριωμένα τις πεποιθήσεις του στην κοινωνία.

Προσπαθώντας να θέσω με όσο λιγότερες λέξεις το πρώτο αρνητικό που παρουσιάζουν οι κομματικές παρατάξεις, θα πω το εξής: φανατισμένος προσηλυτισμός. Καλή η πληροφόρηση, αλλά δε νομίζω να μην έχεις νιώσει ότι σε παίρνουν από τα μούτρα με το που πατήσεις στη σχολή για να γραφτείς. Το πρόσχημα είναι απλό και οι αφορμές πολλές: να σε βοηθήσουν να προσανατολιστείς, να σου δείξουν που είναι η γραμματεία, να σου πουν να βγείτε για έναν καφέ τώρα που είσαι νέος στην πόλη και δεν έχεις κάνει ακόμα τις πρώτες γνωριμίες σου. Παιδιά ηρεμία. Όντως, οι προθέσεις μπορεί να είναι οι καλύτερες, αλλά αφήστε λίγο χώρο στον φοιτητή να αναπνεύσει, να γνωρίσει κόσμο και να αποφασίσει. Δεν είναι κρυμμένα τα πόστα των παρατάξεων, όταν θέλουμε να μάθουμε παραπάνω πληροφορίες, θα έρθουμε να σας βρούμε.

Επιπλέον, είναι ανεξίτηλο το στίγμα που αφήνει η κάθε παράταξη στο χώρο της σχολής. Αφίσες παντού, συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, γραφειάκια δεξιά και αριστερά. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη δημόσια περιουσία είναι δείγμα της παιδείας μας. Καμία σημασία δεν έχει αν όλη η σχολή καλυφθεί με αφίσες, αν μέσα μας δεν έχουμε ταυτότητα και απόψεις. Και καθόλου ώριμοι δεν είμαστε αν δε μπορούμε να σεβαστούμε το μικρόκοσμο της σχολής μας, ή αν δε μπορούμε να διαχειριστούμε μία αντίθετη άποψη. Πέρα και πάνω από όλα όμως, ο στόχος ενός δημόσιου εκπαιδευτικού ιδρύματος, είναι η ίδια η εκπαίδευση, η οποία πρέπει να εμπνέεται και από τις υποδομές. Ακόμα κι αν οι συνθήκες δεν ευνοούν, αυτό το βήμα μπορούμε να το κάνουμε έτσι ώστε η τριτοβάθμια εκπαίδευση να πάρει την ιδανική μορφή, σεβόμενοι τους χώρους που ο κάθε φορολογούμενος πολίτης έχει συνεισφέρει στο να κατασκευαστούν και να διατηρηθούν.

Πάντα, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση των άκρων, οπότε είναι απαραίτητο να βρούμε την ισορροπία, και να κάνουμε που και που την αυτοκριτική μας. Μακριά από τους φανατισμούς παιδιά μου μόνο, η ιστορία έχει αποδείξει αμέτρητες φορές πως μόνο κακό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα.