Τα λεφτά αγοράζουν την ευτυχία


Αν πάρουμε ως δεδομένο πως κάποιοι από  εμάς είμαστε περισσότερο πραγματιστές απ’ ότι ρεαλιστές θα οδηγηθούμε εύκολα σε κάποιες βιωματικές παραδοχές. Όπως ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, ή ότι η εμπιστοσύνη μπορεί να κερδηθεί και εξίσου εύκολα να προδοθεί ή πως η ευτυχία δεν είναι ένα αγαθό άυλο και προσβάσιμο σ’ όλους όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Ή ακόμα χειρότερα το κάνουν.

Και αυτό γιατί η ευτυχία είναι μια έννοια αόριστη, εξαρτώμενη ωστόσο από πολλαπλές σταθερές. Αυτές με τη σειρά τους επαναπροσδιορίζονται ανά τους αιώνες από τις εκάστοτε κοινωνικοπολιτικές μεταβλητές. Και μπορεί πράγματι στο παρελθόν η ευτυχία να ήταν εγκατεσπαρμένη σ’ απλούστερες δραστηριότητες και πιο κοινά αποκτήματα. Αλλά αυτό έπαψε να συμβαίνει.

Πλέον η ευτυχία κατοικεί σε δεδομένα συνθετότερα και συνεπώς απομακρυσμένα από  τις δυνάμεις και τις δυνατότητες μας. Στην προσπάθειά μας να μετατρέψουμε αυτά τα δεδομένα σε κεκτημένα βιώνουμε μια σχεδόν «πρωτόπλαστη» εμπειρία. Όσο πιο δυσπρόσιτα τ’ αγαθά που θα μας κάνουν ευτυχισμένους, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη μας να βρούμε σ’ εκείνα το καταφύγιο μιας ευδαίμονος ζωής.

Το πρόβλημα δεν είναι πως, αν τελικά δεν καταφέρουμε να γευτούμε τους καρπούς τους, θα ζήσουμε καταδικασμένοι στην ανικανοποίηση και τη δυστυχία. Απλά, όσο η ευτυχία επιμερίζεται στο να ξεπληρώσουμε ένα χρέος ή μια προσωπική οφειλή, να καταθέσουμε τη μηνιαία δόση ενός φόρου, να κάνουμε ένα απρόοπτο ταξίδι σ’ έναν τρελό προορισμό, να σπουδάσουμε σ’ ένα γεμάτο πρεστίζ ίδρυμα, ν’ αγοράσουμε το τάδε αυτοκίνητο ή το δείνα διαμέρισμα με θέα το απέραντο γαλάζιο, τόσο περισσότερο θ’ απέχουμε από την κατάκτηση της.

Αυτό δε μας καθιστά αυτομάτως υλιστές ή ματαιόδοξους. Ζούμε σε μία κοσμική κοινωνία  όπου ο καθένας για να μετρήσει το εύρος της προσωπικής του επιτυχίας – ευτυχίας χρησιμοποιεί ως μέτρο αναφοράς τους άλλους. Όταν, λοιπόν, οι άλλοι πετυχαίνουν επειδή και μόνο καταφέρνουν να θριαμβεύσουν σ’ ένα πεδίο που η δύναμη των πραγματικών ικανοτήτων υποχωρεί στη μαγεία του παράγοντα «τύχη», είναι φυσιολογικό να νοιώθεις αδικημένος.

Αδικημένος που ενώ οι άλλοι διάγουν ανέμελα τον βίο τους, εσύ πασχίζεις ν’ απαλλαγείς από τα βάρη ελλείψει των οποίων θα μπορούσες να ζήσεις ευτυχισμένα. Αδικημένος που αν είχες τα χρήματα θα ανταπέδιδες το χρέος, θα ταξίδευες τον κόσμο, θα σπούδαζες σ’ εκείνη την χώρα που πάντα ονειρευόσουν. Αδικημένος που, εν τέλει, τα λεφτά αγοράζουν την ευτυχία και εσύ δεν τα έχεις!

Γράφει η Σοφία Τελωνάκη


Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το!!

0
1 share

What's Your Reaction?

Angry Angry
0
Angry
Cute Cute
0
Cute
Fail Fail
0
Fail
Geeky Geeky
0
Geeky
Lol Lol
0
Lol
Love Love
0
Love
OMG OMG
0
OMG
Win Win
0
Win
WTF WTF
0
WTF
admin

Τα λεφτά αγοράζουν την ευτυχία

συνδέσου

Γίνε μέλος του #MSP
Don't have an account?
Εγγράψου

reset password

Εγγράψου

Γίνε μέλος του #MSP

Captcha!
Choose A Format
Gif
GIF format