Ομπάμα, εσύ σουπερστάρ…


Θεό δεν τον λένε. Μ’ όρους, όμως, της μουσικής βιομηχανίας, ο απερχόμενος πλανητάρχης έχει την εμβέλεια και την ευπλασία ενός πραγματικού αστέρα της ροκ. Μια συμπληρωμένη οκταετία στο πρώτο σπίτι των Ηνωμένων Πολιτειών, μια καριέρα που δεν έχει άλλον χώρο ν’ απογειωθεί και φανατικό κοινό ανά τον κόσμο να δηλώνει ενθουσιασμένο από τη διπλή του θητεία περισσότερο ακόμα και από τους πραγματικούς διοικουμένους του.

 

Χαρακτηριστικά, όπως κάθε μεγάλη προσωπικότητα, ο Ομπάμα είναι καταδικασμένος στην ίδια του τη χαρισματικότητα. Απλούστερα, ανήκει σ΄εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που ότι και αν κάνει, μ’ οποιαδήποτε κοινότοπη, σχεδόν αδιάφορη, δραστηριότητα και αν καταπιαστεί, θα την εκτελέσει τόσο ανώτερα από τον μέσο παγκόσμιο πολίτη, όχι επειδή το επιδιώκει αλλά επειδή είναι ο Μπαράκ Ομπάμα. Η υστεροφημία του ονόματος έχει πια ξεπεράσει τον ίδιο τον άνθρωπο και τις δυνάμεις του. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει επιλεκτικά σε κάποιους και στατιστικά μετά θάνατον. Ο Πρόεδρος ωστόσο πέρασε στην αθανασία πολύ πριν από το αναμενόμενο.

 

Θυμάμαι έναν καθηγητή στο σχολείο να υποστηρίζει πως ένας ηγέτης εισχωρεί στο πάνθεον της μνήμης της ανθρωπότητας αν συντρέξουν δύο τυποποιημένες υποστάσεις. Μία υποκειμενική: να φέρει το αρχαιοελληνικό “τάλαντο”, μια προσωπικότητα αξιομνημόνευτη. Και μία αντικειμενική: να ευνοηθεί από τις περιστάσεις. Τόσο απλά και κωδικοποιημένα. Ε, λοιπόν, ποτέ άλλοτε αυτή φράση δεν είχε αποκτήσει μεγαλύτερη εφαρμοστικότητα όσο σήμερα.

 

Δύο τα τινά. Ο Ομπάμα σφράγισε με την εκλογή του ως του πρώτου έγχρωμου commander in chief, την οριστική (;) εκθεμελίωση μιας απαρχαιωμένης ρατσιστικής νοοτροπίας. Έσπασε το κατεστημένο και πορεύτηκε με αυτό το αβανταδόρικο χτύπημα ως και τη λήξη της προεδρικής του πορείας. Από την άλλη, η παράδοση των σκήπτρων της παγκόσμιας κυριαρχίας συνέπεσε με την εμφάνιση ενός ρατσιστή αερολόγου πρεσβευτή του λαϊκισμού που αυτομάτως ενέδωσε περισσό κύρος (πόσο ακόμα;) στον αποχωρούντα.

 

Ειδικά τώρα, με το τελευταίο του προεδρικό ταξίδι και τον πύρινο λόγο του, υπέρ μιας “ελληνογενούς” δημοκρατίας που επανατοποθέτησε την χώρα μας στην οικουμενική σκακιέρα ξανασυστήνοντας την πολιτιστική της ταυτότητα σ’ όλους, ο Ομπάμα ανέδειξε το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημά μας. Ότι δηλαδή έχουμε τέτοια έλλειψη αμόλυντων πολιτικών προτύπων στο εσωτερικό μας, που νιώθουμε τόσο ανενδοίαστα την ανάγκη να εξάγουμε.

 

Οι διπλωματικές αβροφροσύνες σε μια χώρα που δικαιωματικά τις αξίζει, εκλήφθησαν από τους πολίτες της ως δείγμα ηγετικότητας και μεγαλοψυχίας. Ο Ομπάμα αντιμετωπίστηκε σαν σούπερσταρ γιατί ψιθύρησε στα αυτιά όλων μας εκείνα που καρτερικά περιμένουμε να ακούσουμε από τους “δικούς” μας. Όσο όμως αυτοί μας παραμελούν, τόσο θα αποζητάμε την προσοχή άλλων, μεγαλύτερων ή μικρότερων, για να μας υπενθυμίζουν τα αυτονόητα.


Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το!!

0
26 shares

What's Your Reaction?

Angry Angry
0
Angry
Cute Cute
0
Cute
Fail Fail
1
Fail
Geeky Geeky
0
Geeky
Lol Lol
0
Lol
Love Love
1
Love
OMG OMG
0
OMG
Win Win
0
Win
WTF WTF
1
WTF
admin

Ομπάμα, εσύ σουπερστάρ…

συνδέσου

Γίνε μέλος του #MSP
Don't have an account?
Εγγράψου

reset password

Εγγράψου

Γίνε μέλος του #MSP

Captcha!
Choose A Format
Gif
GIF format