Το τρένο: Η μετάβασις


Την ώρα που θα βλέπω τούτο εδώ το άρθρο να λαμβάνει σάρκα και οστά και να δημοσιεύεται πιθανότατα θα συνεχίσω να συγκρούομαι με μια από τις -προσωπικά- πιο δύσκολες περιόδους του έτους. Την στιγμή που η θερμοκρασία έχει εκτοξευτεί και αναζητάς την παραμικρή ελπίδα σε ότι μπορεί να σε δροσίσει, πέραν από τις εκνευριστικές  φωτογραφίες των φίλων σου από τις παράλιες, εσύ έχεις μείνει πίσω συγκεντρώνοντας ότι δυνάμεις σου έχουν απομείνει για να δώσεις τις τελευταίες μάχες, να φύγεις περπατώντας όρθιος από το πεδίο της μάχης και να μεταβείς  πίσω στην βάση σου. Αγνοείς την έκβαση αλλά χαίρεσαι μόνο και μόνο καθώς έφτασες στο τέλος .

Κάπως έτσι αρχίζεις και στην ζωή. Αρχίζεις την διαδρομή με τα πρώτα σταδία της, τα εύκολα και τα ανέμελα. Προχωράς, προχωράς, προχωράς και όλο και κάτι κερδίζεις, όλο και κάτι αφήνεις. Έχεις φτάσει ήδη στα δυσκολότερα επίπεδα μα δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Μόνο ένα πράγμα διακρίνεις. Την σταθερά σου. Άτομα αγαπημένα που έχεις λησμονήσει. Ας μην το κρύβουμε πόσες φορές αισθανθήκαμε κούραση μόνο και μόνο στην σκέψη να αλλάξουμε την ρουτίνα μας και να δούμε κάποιον; Οι υποχρεώσεις όμως τώρα τελειώνουν, έχεις αρχίσει να το νιώθεις και εσύ, να βλέπεις με νέα μάτια τον κόσμο, να κάνεις την μετάβαση και να αδράξεις την ευκαιρία. Μια μέρα με κάποιον, μια εβδομάδα με φίλους, ένας μηνάς με την οικογένεια, να αλλάξεις τον κόσμο σου. Ίσως να βρεις την μεγάλη εποχή της ζωής σου, εκείνη που θα έχεις αποκτήσει το θάρρος να ξαναβαφτίσεις τόσο τις καλές όσο και τις κακές ιδιότητες σου.

Ας αλλάξω τον τόνο σε αυτό το σημεί , ας απομακρυνθώ από τις προτροπές και να πλησιάσω πιο κοντά στην αντικειμενικότητα. Σαφώς δεν υπάρχουν μόνο οι αλλαγές που σχετίζονται με το μυστήριο και το ανεξήγητο. Οι κοινωνικές θα παραμείνουν εκτός. Αυτές που με ενδιαφέρουν πιο πολύ είναι οι ηθικές. Ο θαυμασμός τους φέρνει ατόφιο ένα θέλγητρο. Την στιγμή που κάθεται κάποιος και απολαμβάνει τον ήλιο , συμβαίνει κάποιες φορές να δει το διέξοδο. Αδιάφορος στο μεταίχμιο απέβαλε κάθε είδους παραίνεση μέχρι τώρα, είδε μια πόρτα την άνοιξε, το πνεύμα του σκίρτησε από την νέα ιδέα, το νέο επάγγελμα του έφερε δάκρυα. Δεν μπορεί να το εξηγήσει μα έχει βρει τον δρόμο του. Το ξέρει, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο, λίγοι έφτασαν σε αυτό το αγαθό.

Και τώρα προσπάθησε να μπεις στην θέση αυτού του άγνωστου στρατιώτη. Προχωρεί εξουθενωμένος μετά την εκστρατεία, η πανοπλία του αν δεν την έχει εγκαταλείψει για κάτι καινούργιο πιο βολικό τον βαραίνει αφόρητα. Αυτός ο στρατιώτης έχει την ικανότητα να επιβιώνει, ένα ταλέντο μη βολικό γιατί πρέπει να έχει την άδεια μας για να του αναγνωριστεί, έχει φύγει αλώβητος πολλές φορές. Η σκέψη της αυτοκτονίας τον συντροφεύει τις νύχτες, ωστόσο δεν είναι τρελός. Ο πόλεμος τέλειωσε, οι σάλπιγγες λάλησαν. Η μετάβαση συντελέστηκε. Από το μαύρο τοπίο, βρίσκεται τώρα στο βουνό, κοντά στην οικογένεια του, την φύση που λαχταρήσει, την θάλασσα. Όλα είναι τώρα διαφορετικά, οι αισθήσεις πιο δυνατές από ποτέ. Ότι πριν γύρω από τον ηρώα φαινόταν τραγωδία, έχει λουστεί από χαρά και φως.

Κλείνοντας δεν θα κάνω τίποτα άλλο παρά να παραθέσω τα λόγια ενός σπουδαίου φιλοσόφου το 20ου αιώνα “Υπάρχει μια αθωότητα στον θαυμασμό: την έχει εκείνος που δεν του έχει περάσει από το μυαλό η ιδέα ότι θα μπορούσε να γίνει και ο ίδιος αντικείμενο θαυμασμού.”

What's Your Reaction?

Angry Angry
0
Angry
Cute Cute
0
Cute
Fail Fail
0
Fail
Geeky Geeky
0
Geeky
Lol Lol
0
Lol
Love Love
0
Love
OMG OMG
0
OMG
Win Win
0
Win
WTF WTF
0
WTF

Το τρένο: Η μετάβασις

συνδέσου

Γίνε μέλος του #MSP
Don't have an account?
Εγγράψου

reset password

Εγγράψου

Γίνε μέλος του #MSP

Captcha!
Choose A Format
Gif
GIF format