Η ζωή μετά τις Πανελλήνιες


Έκθεση; Τουλάχιστον 16. Βιολογία; το λιγότερο 19. Μαθηματικά και Φυσική; Από 17 και πάνω. Αρχαία και Ιστορία; Το ίδιο και ακόμα περισσότερο. Είναι οι βαθμοί που θα πρέπει να πιάσεις στις Πανελλήνιες προκειμένου να αποδείξεις και στον τελευταίο συγγενή στο πιο απομακρυσμένο χωριό της χώρας ότι άξιζες τους επαίνους και τα κανακέματα του όλη την απερχόμενη δεκαετία.

Τα πιθανά σενάρια είναι δύο: αυτό της επιτυχίας και το άλλο της αποτυχίας. Βέβαια η αποτυχία θα πρέπει να ερμηνεύεται εδώ διασταλτικά. Με τέτοιον πληθωρισμό σχολών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κανείς δεν μένει στο τέλος ανικανοποίητος. Ίσως στην αρχή ελαφρά δυσαρεστημένος, δυσαρέσκεια που όμως τρώγεται, αναμασάται και καταπίνεται συν τω χρόνω.

Αλίμονο σε όσους επέτυχαν. Εκεί η πόση και η χώνεψη χρειάζονται τιτάνιες προσπάθειες. Γιατί είναι πράγματι δύσκολο να ισορροπήσεις ανάμεσα στην μετριοφροσύνη από τη μία και την αριστεία στις Πανελλήνιες από την άλλη που, κατά γενική ομολογία, λογίζεται ως εθνικό κατόρθωμα. Εφημερίδες, τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικές εκπομπές επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να εξασφαλίσουν μια συνέντευξη με όσους πρώτευσαν στις πανελλαδικές.

Τους αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν ροκ σταρς χαρίζοντας τους λίγα λεπτά τηλεοπτικού χρόνου απλά και μόνο επειδή κατάφεραν να παπαγαλίσουν δεκάδες σελίδες ή εκατοντάδες ασκήσεις καλύτερα από τους συνυποψηφίους τους. Αρκεί να σκεφτείς πως πριν εννέα μήνες ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που μέμφονταν με υποτυπώδη εξωστρέφεια το «άδικο εκπαιδευτικό σύστημα» το οποίο προάγει τους ψύχραιμους και τυχερούς μαθητές. Φαντάζομαι όμως ότι δεν υπάρχει πρόβλημα όταν είσαι εσύ ο ψύχραιμος και τυχερός.

Το δυσανάλογα μεγάλο μειονέκτημα των Πανελληνίων είναι πως εισάγει ένα εξαιρετικά διεστραμμένο αξιακό τρόπο κατάταξης. Η διάκριση εκτιμάται τόσο μετρήσιμα και παροδικά όσο και ένας βαθμός πάνω σε μια κόλλα χαρτί. Όσο πιο μεγάλο το νούμερο τόσο πιο επιτυχημένος θεωρείται ο βαθμολογημένος.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο προτιμώ πολύ περισσότερο έναν άνθρωπο που δεν πέρασε στην πρώτη του επιλογή. Γιατί δεν παγιδεύεται στην φαινόμενη πρωτεία του εις αεί, αλλά συνεχίζει την πορεία του με εχέγγυα πολύ πιο ρεαλιστικά και εμπειρίες πολύ πιο απτές από απλούς, παρελθοντικούς αριθμούς. Δεν εξωτερικεύει τα κομπλεξικά του συμπλέγματα για όσα στερήθηκε (γιατί στερήθηκε) σε φίλους και γνωστούς. Και προπάντων, δεν χρονοτριβεί να καταλάβει πως με το πέρας των σπουδών του θα είναι ακόμα ένας απόφοιτος υψηλόβαθμης σχολής, όπως τόσοι άλλοι. Γιατί βιώνει πρακτικά την σημασία της δεύτερης επιλογής, του εφεδρικού σχεδίου. Μα πάνω απ’ όλα, κατατρεγμένος από την πικρή συνειδητοποίηση της «αποτυχίας», γνωρίζει όλο το μεγαλείο της συνέχισης της ζωής ακόμα και μετά από κάτι τόσο απειροελάχιστο όσο η «αποτυχία» στις Πανελλάδικές.

What's Your Reaction?

Angry Angry
0
Angry
Cute Cute
0
Cute
Fail Fail
0
Fail
Geeky Geeky
0
Geeky
Lol Lol
0
Lol
Love Love
0
Love
OMG OMG
0
OMG
Win Win
0
Win
WTF WTF
0
WTF

Η ζωή μετά τις Πανελλήνιες

συνδέσου

Γίνε μέλος του #MSP
Don't have an account?
Εγγράψου

reset password

Εγγράψου

Γίνε μέλος του #MSP

Captcha!
Choose A Format
Gif
GIF format