Η Ρούλα Κορομηλά ποζάρει με χάρη νεάνιδας και πρόσωπο απαίδευτο σαν γυαλιστερό βελούδο στις απανταχού παρόντες αφίσες της νέας της εκπομπής. Την ίδια στιγμή η Πέγκη Ζήνα αστράφτει νεραιδόσκονη πίσω από τον φακό της κάμερας του ΣΚΑΙ, καθισμένη σε μια από τις καρέκλες της κριτικής στο νέο Χ. Το γλυκό δένει -ποιά άλλη- η Άντζελα, που με ορμονική έκσταση έφηβης, και φυσικά με την αναπαράσταση εφηβικού προσώπου δίχως ατέλειες, μας καλεί να «χτυπήσουμε σαν άνδρες» στην νέα λατρεμένη (όπως πάντα άλλωστε) διαφήμιση του Jumbo.
Αυτή τη φορά μου βγαίνει κυνικότητα δίχως προσχήματα. Τι βλέπω; Βλέπω τρεις μεσήλικες κυρίες που ντύνονται κοριτσάκια με κοτσιδάκια και αέρινα φορέματα χορεύοντας στον κάμπο της τηλεοπτικής «προσοχής». Βέβαια ο κάμπος είναι γεμάτος προβολείς, που αν μίτοι άλλο θέλεις να σε φωτίζουν δεόντως, και φυσικά κρύβει πίσω από θάμνους το «ελιξίριο ζωής» συμπυκνωμένο για να χωρέσει σε ένα νεσεσέρ καλλυντικών και στο μαγικό ραβδάκι που λέγεται photoshop, άντε και σε κανένα χειρουργικό νυστέρι. Δέρμα που κάνει το χαμόγελο άθλο, μπόλικο μπετό στα μάγουλα και ξαφνικά τα νιάτα μοιάζουν σαν να μην έφυγαν ποτέ.
Οι απαιτήσεις φυσικά του επαγγέλματος είναι πάντα κατανοητές. Όταν ξέρεις τι πουλάει και πρέπει να πουλήσεις είναι λογικό να προσαρμοστείς σε αυτό. Όχι βέβαια ότι σε χαλάει κι όλας το να τσεκουρώσεις λίγα-λίγα περισσότερα-αρκετά (τέλος πάντων) χρονάκια για ένα αναθεματισμένο θεαθήναι. Στο επάγγελμα που το φαίνεσθαι μονοπωλεί πάντα θα κουμπώνει ο ναρκισσισμός μας.
Δικαίωμα φυσικά του καθενός να μεταχειρίζεται όπως αυτός ποθεί τον εαυτό του. Όμως όταν γαντζώνεσαι απελπισμένος, με νύχια και με δόντια από την νεότητα που διαρκώς σου φωνάζει να την αφήσεις ήσυχη, όσο αποφεύγεις τον συμβιβασμό με το αναπόφευκτο, τόσο πιο πιθανό είναι το αναπόφευκτο να σου έρθει κεραμίδα. Όταν έχεις κάνει την εμφάνιση της νεότητας τρόπο ζωής, τότε όταν κάποια στιγμή θέλοντας και μη την χάσεις θα σου πάρει παραμάζωμα και το νόημα που τόσο καιρό μετά βίας συντηρούσες. Πλήξη, ματαιότητα, υστερία και άλλα πολλά φιγουράρουν στον κατάλογο των συνεπειών. Τα αποτελέσματα της ματαιοδοξίας και της ανώριμης αυταρέσκειας που συχνά θέλει τον εαυτό σου κέντρο ολάκερης της οικουμένης, των συμπάντων και των άστρων.
Ένας Γάλλος συγγραφέας, ο Λα Ροσφουκώ είχε πει «Η κόλαση των γυναικών είναι τα γηρατειά». Τραβηγμένο και μισογύνικο; Όσο βελούδινα-fake πρόσωπα εξακολουθούν να ποζάρουν σην μικρή οθόνη, όσο «ξεπερασμένες» περσόνες ντύνονται απανταχού παρόντα κοράσια στην TV, άλλο τόσο ο ίσως υπερβολικός κύριος πιο πάνω θα χαμογελά με αυταρέσκεια από τα κατατόπια του, όπως ακριβώς θα έκανε το γυναικείο ανάλογο του για τα Old school-αλλά πάντα in, αιωνόβια παιδαρέλια-κοπέλια της showbiz. Όλοι εσείς, οι άφθαρτοι «ήρωες», κάντε μου την χάρη και μην τους επιβεβαιώνετε. Νισάφι πια, η δηθενιά ξέφτισε.
Connect with us