Χριστούγεννα! Η αγαπημένη μου εποχή από μικρή. Όλα είναι τέλεια. Μυρίζει παντού φαγητό, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, στολίδια όπου και να στρίψεις το κεφάλι σου, αυτοί είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους αγαπάω αυτή την εποχή. Όσο περνάνε όμως τα χρόνια όλο και λιγότερα πράγματα σε γοητεύουν, μάλλον επειδή τα συνηθίζεις (εκτός από τα μελομακάρονα, αυτό δεν τα συνηθίζεις ΠΟΤΕ!!! ). Όταν όμως ήμουν μικρή περίμενα για ακόμη έναν βασικό λόγο τα Χριστούγεννα. Για να πω τα κάλαντα.!
Οι περισσότεροι από μας (μεταξύ μας τώρα) κάναμε κάποια πράγματα , από εκείνα που νομίζεις πως μόνο εσύ κάνεις αλλά τελικά τα κάνουμε όλοι!
1) “Συ σ’ αρχόντισσα κυρία”
Έλα πες την αλήθεια, νόμιζες πως ήταν μια λέξη και μάλιστα δεν μπορούσες να καταλάβεις τι σήμαινε και γιατί το λέγαμε. Απλά το έλεγε το τραγούδι και εσύ το επαναλάμβανες και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
2) “Το καλαμάρι”
Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι από μας όταν λέγαμε τη τρίτη ενότητα από τα κάλαντα:
“ Άγιος Βασίλης έρχεται, από τη Καισάρεια. Βαστά εικόνα και χαρτί, ζαχαροκάντιο, ζυμωτή, (χαρτί) χαρτί και καλαμάρι, (δες κι εμε) δες και με το παλικάρι”
Όταν λέγαμε καλαμάρι σκεφτόμασταν όλοι το κανονικό καλαμάρι, αυτό που βρίσκεται στη θάλασσα. Σωστά; Τα πράγματα όμως είναι λίγο διαφορετικά αφού “καλαμάρι” λέμε το μελανοδοχείο και οι στοίχοι αυτοί αναφέρονται στη μνήμη του άγιου Βασίλη ο οποίος παρότρυνε τους γονείς να μορφώνουν τα παιδιά τους.
3) “Πρέπει να το πω όλο;”
Μετά από κάποια ώρα και αφού σου είχαν ρίξει άκυρο ορισμένοι, ήθελες απλά να πηγαίνεις στα σπίτια , να τους έκανες ένα νόημα με το μάτι και να καταλάβουν, χωρίς να χρειαστεί να το πεις το τραγουδάκι. Αυτό όμως δεν γινόταν οπότε χαιρόσουν με κάποιους που σου λέγανε “Εντάξει παιδάκι μου, μην το πεις όλο”. Ορισμένες από εκείνες τις φορές σκεφτόμουν πόσο χάλια φωνή είχα που μου έδιναν αμέσως τα λεφτά για να με ξεφορτωθούν.!
4) Ώρα για μέτρημα.
Η αγαπημένη ώρα όλων μας ήταν όταν καθόμασταν με τους φίλους μας για να μετρήσουμε πόσα μαζέψαμε. Αχχχ, πόσο μου έχει λείψει αυτό το συναίσθημα, αυτή η διαδικασία του μετρήματος και το καμάρι όταν πήγαινα στη μαμά μου και της έλεγα πόσα είχα μαζέψει καθώς και όταν της έλεγα τι θα τα κάνω και της περιέγραφα τα περίεργα της ημέρας.
5) “Τι να πεις;”
Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί και εσάς αυτό αλλά εμένα μου τύχαινε ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Η σκηνή κλασική και πάντα η ίδια:
– Να τα πούμε ;
-Ποια να πείτε;
-Τα κάλαντα
-Α! όχι μας τα είπαν άλλοι!
(Κλείνει η πόρτα)
Δεν χρειάζεται να πω κάτι για αυτό. Μάλλον ήταν ερώτηση παγίδα και περίμεναν να τους πω κάτι άλλο γιαυτό μου έλεγαν “όχι”.
Ελπίζω να τα κάνατε και εσείς αυτά και να μην ήμουν μόνο εγώ η τρελή που τα σκεφτόταν και τα έκανε. Αυτά λοιπόν και για σήμερα αγαπητά μου παιδιά, καλή συνέχεια και να τρώτε πολλά μελομακάρονα, μια φορά έχουμε Χριστούγεννα!!!
Για το Mystudentpass.gr Ερβίσα Μπέιντο
Για δες και αυτό:
Connect with us