Μιας και 4ήμερο είχαμε και οι περισσότεροι από εσάς πήγατε στη μανούλα (αν μένει μακριά σας) ή κανονίσατε να πάτε σε μια φίλη/ο, όπως και να έχει όλο και κάτι κάνατε. Επειδή δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξα΄ιρεση αποφάσισα και εγώ να επισκεφθώ τους δικούς μου. Χαμένη όπως ήμουν στις σκέψεις μου λοιπόν, σκέφτηκα να γράψω για τους τύπους ανθρώπων που θα κάτσουν δίπλα μας σε ένα από τα ταξίδια που έστω και μια φορά θα κάνουμε. Ας αφήσουμε ωστόσο τα πολλά πολλά και ας ξεκινήσουμε.
1) Ναι γιαγιά, ναι παππού.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο σε μένα αυτό αλλά σχεδόν πάντα στα ταξίδια μου θα τύχει να κάτσω με έναν παππού ή με μια γιαγιά οι οποίοι θα μου αναλύσουν διεξοδικά την ιστορία της ζωής τους και φυσικά εγώ θα τους ακούω με απόλυτη προσοχή γιατί μου αρέσει να ακούω. Ωστόσο όμως το θέμα δεν είναι τόσο αυτό αλλά το γεγονός ότι θα μου μιλήσουν και για τη ζωή των παιδιών τους αλλά και των παιδιών των παιδιών τους και πάει λέγοντας. Εε και επειδή δεν θέλω συνήθως να τους το χαλάσω και θα κάτσω να τα ακούσω όλα! ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!
2) Δεν μιλάς πολύ ε;
Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που δεν θα βγάλουν μιλιά σε όλο το ταξίδι. Θα κάθονται δίπλα σου και δεν θα πουν τίποτα, ήσυχα ήσυχα χωρίς να σε ενοχλούν καθόλου. Από τη μια είναι καλό αυτό αφού και εσύ πολλές φορές απλά θες να κάτσεις και να ακούσεις τη μουσικούλα σου ή να δεις την ταινιούλα σου μέχρι να φτάσεις. Είναι αρκετά διακριτικοί και ώρες ώρες αναρωτιέσαι αν αναπνέουν. Δεν πειράζει όμως γιατί μας αρέσει που δεν μας ενοχλούν.
3)Λίγο πιο σιγά αν θες.
Θα μπορούσα να γράφω ώρες για αυτά τα άτομα και να πω πόσο τα μισώ, αλλά δεν θα το κάνω και θα περιοριστώ στις λίγες γραμμές μου. Μιλάω για τα άτομα εκείνα τα οποία μιλάνε το 90% στο τηλέφωνο και το άλλο 10% αφήνουν και κανέναν άλλον να μιλήσει ίσα ίσα να τους δώσει θέμα να αναπτύξουν. Ρε παιδιά, είπαμε, σας αρέσει να μιλάτε στο τηλέφωνο και βαριέστε το ταξίδι αλλά είμαστε και εμείς εδώ. Θέλω να κοιμηθώ λίγο ή θέλω να ακούσω τη μουσική μου αλλά και πάλι ακούγεσαι. Οκ, ας δεχτούμε ότι το Μαράκι έχει προβλήματα με το αγόρι της αλλά ακούμε και τη μισή συζήτηση. Κρίμα δεν είναι; έχουμε ακούσει όλα όσα της έχεις πει και δεν έχουμε ακούσει και την άποψη της άλλης. Μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς, ακούμε που ακούμε, τουλάχιστον να συμμετέχουμε κιόλας.
4) The expectation
Νομίζω με κατάλαβες τι εννοώ. Ναι, μιλάω για τη φορά που θα κάτσει δίπλα σου ο ωραίος ή η ωραία και θα περάσει κάπως ευχάριστα η ώρα. Μια θα ρωτήσεις την ώρα, μια θα ρωτήσεις που ακριβώς είσαστε κ.ο.κ. Έτσι θα ανοίξεις συζήτηση και που ξέρεις μπορεί και να ξαναβρεθείτε. Αλλά συνήθως αυτά δεν γίνονται, εξού και ο τίτλος.
5)I AM THE BOSS HERE.
Και τι εννοώ με αυτό; Είναι πολύ απλό. Αν δεν σε ενδιαφέρει η παραπάνω κατηγορία τότε σίγουρα θα σε ενδιαφέρει αυτή. Σε αυτή κάθεσαι μόνος σου. Ναι μόνος σου. Όλα είναι τέλεια, έχεις την ησυχία σου, αφήνεις τα πράγματα σου στο διπλανό κάθισμα και είσαι βασιλιάς/βασίλισσα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς όταν πάει ταξίδι ε;;;
6)Πάρε το χώρο σου!
Μου έχει τύχει μερικές φορές να είμαι με άτομα τα οποία θέλουν δυο καθίσματα για να βολευτούν, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Είτε έχουν πολλά πράγματα και πρέπει να τα βάλουν κάπου, είτε απλά δεν νοιάζονται ( το είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα) για σένα οπότε γιαυτούς είναι σαν να μην υπάρχεις. Και είσαι εσύ στη γωνία σου (ειδικά αν κάθεσαι από τη μέσα πλευρά, την έχεις βαμμένη) και κάνεις τα πάντα για να καταλάβει πως ασφυκτιείς. Ξεφυσάς κουνιέσαι μπας και, αλλά καμία ελπίδα. Είμαι σίγουρη πως το κάνουν επίτηδες, έτσι γιατί δεν θέλουν να ξεβολευτούν. Κακοί άνθρωποι. σνιφ σνιφ…
Αυτά και για σήμερα αγαπητά μου παιδιά. Τα γλυκά φιλιά μου μέχρι το επόμενο άρθρο και να πηγαίνετε ταξίδια γιατί ό,τι και να σας τύχει από τα παραπάνω θα έχετε μια παραπάνω εμπειρία. Όλα καλά και ανθηρά λοιπόν.
Για το Mystudentpass.gr Ερβίσα Μπέιντο.
Connect with us