Σήμερα συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πόσο σπουδαίο πράγμα είναι οι φίλοι στην ζωή ενός ανθρώπου. Αρχικά, ποτέ δεν περνάς μόνος σου τα μελαγχολικά και κρύα απογεύματα του φθινωπόρου που σου υπενθυμίζουν ότι έρχεται ένας ακόμη πιο κρύος χειμώνας. Και οι φίλοι μου που διαβάζουν τώρα αυτές τις γραμμές κρυφογελάνε, γιατί ξέρουν πόσο κρυώνω πάντα, όταν δεν έχει τουλάχιστον 36 βαθμούς κελσίου το περιβάλλον γύρω μου.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί σήμερα ξημέρωσε μια κατά τα άλλα συνηθισμένη ημέρα. Ξύπνησα νωρίς, έφαγα το πρωινό μου και πήγα στην δουλειά. Έλα μου ντε που η δουλειά μου πλέον είναι μακριά από την Θεσσαλονίκη, όπου θα έπαιρνε πτυχίο η αδερφή μου και η μεγάλη, φωνακλούδικη, περίεργη, λίγο (ή καιπολύ) τρελή, φασαριόζικη αλλά καταδική μου οικογένειά είχε μαζευτεί σύσσωμη για να γιορτάσει το γεγονός.
Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω με την φίλη μου την Μαρτίνα. Να δω πως νιώθει κάποιος που είναι πάντα τόσο μακριά από το σπίτι του, δουλεύει, γυρίζει τον κόσμο και προσπαθεί να τον αλλάξει.
Γιατί αυτό κάνει η Μαρτίνα από τον περασμένο χρόνο. Όντας η νικήτρια του διαγωνισμού My Big Year, ο Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός World Merit έκανε την Μαρτίνα ambassador του και την πλήρωνε για να ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, να μιλήσει για τα ιδανικά των νέων της γενιάς μου, των λεγόμενων millennials, να συναναστραφεί με ανθρώπους πολλών και διαφορετικών παρελθόντων και ιστοριών,να λάβει μέρος σε εθελοντικές δράσεις που προωθούν την ισότητα και την δημοκρατία.
Η συζήτηση ξεκίνησε από το πως τα περνάει στην Τσεχία που βρίσκεται για την ώρα. Πέρασε στις τελευταίες
εξελίξεις των Ηνωμένων Εθνών, στο ξέσπασμα σε γέλια του Barack Obama την ημέρα του Halloween με τον μικρό που ντύθηκε Πάπας, στην δράση του YouRule για την ενδυνάμωση της Κοινωνίας των Πολιτών στην Ελλάδα και έφτασε στο επίμαχο σημείο.
Πόσο εύκολο είναι να είσαι μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους; Η Μαρτίνα τον τελευταίο χρόνο βρέθηκε στην Νέα Υόρκη, την Ουάσινγκτον, το Δουβλίνο, την Θεσσαλονίκη (σε ένα συνέδριο που διοργανώναμε με το Goethe κατά των στερεοτύπων και μου έκανε την τιμή να δεχτεί να παρευρεθεί!), το Σαν Φρανσισκο, το Λονδίνο, το Λίβερπουλ, το Παρίσι, την Γενεύη, το Ντουμπάι, την Μουμπάι, την Μπάνγκαλορ, το Νέο Δελχί και σε πολλά πολλά άλλα μέρη!
Αναρωτιέστε αν ήταν εύκολο; Όχι, δεν ήταν. Αν αισθάνθηκε ποτέ μοναξιά; Ναι, σίγουρα. Ωστόσο, μου έδωσε κουράγιο το γεγονός ότι την έβλεπα να χαμογελάει! Γιατί πραγματικά όσος καιρός και εάν περάσει, όπου και εάν βρισκόμαστε σε αυτή τη γή, εγώ και η Μαρτίνα είμαστε μόνο ένα skype ή ένα αεροπλάνο μακριά!
Οπότε, ας μην ξεχνάμε ότι οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα εκεί,
χρειάζεται όμως πάντα να τους αγαπάμε και θα βρίσκουν τον τρόπο να γυρνάνε στις καρδιές μας!
Για το Mystudentpass.gr Ιωάννα Φωτοπούλου.
Connect with us