Πολλοί φοιτητές, ακόμα και από την αρχή των σπουδών τους, έχουν σαν στόχο να ταξιδέψουν και να σπουδάσουν – έστω και για ένα εξάμηνο – σε κάποιο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, μέσω του προγράμματος Erasmus.
Πώς είναι όμως η ζωή εκεί έξω; Πόσο εύκολη είναι η προσαρμογή σου σε ένα ξένο για εσένα περιβάλλον;
Ο Αναστάσης Πινακουλάκης, πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης και πλέον στο δρόμο για το δεύτερο πτυχίο του στην Θεατρολογία, μίλησε στo MyStudentpass.gr για τη εμπειρία του στο Erasmus στο Βέλγιο, τις φιλίες που δημιούργησε, τις αναμνήσεις που κράτησε, αλλά και τις διαφορές ανάμεσα σε ευρωπαϊκά και ελληνικά πανεπιστήμια.
Ποιος ήταν ο λόγος πίσω από την απόφασή σου να συμμετάσχεις στο πρόγραμμα Erasmus;
Ήθελα από πάντα να σπουδάσω στο εξωτερικό και μέσα από το Erasmus μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω για κάποιο χρονικό διάστημα. Το πρόγραμμα αυτό σου δίνει την ασφάλεια ότι θα σπουδάσεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο πάνω στο αντικείμενο σπουδών σου. Επιπλεόν, πρόκειται και για μια πιο καλή ευκαιρία να “βγεις” εκεί έξω από ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα.
Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή σου στον τρόπο ζωής του Βελγίου (περιβάλλον, γλώσσα, άνθρωποι, κτλ.);
Σίγουρα το να βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια διαφορετική πολή από αυτή που μεγάλωσες είναι πολύ δύσκολο, κυρίως σε γλωσσικό επίπεδο, καθώς στην πόλη που κατοικούσα μιλούσαν όλοι ολλανδικά. Εγώ γνώριζα μόνο αγγλικά και γαλλικά και αυτό καθιστούσε την επικοινωνία δύσκολη. Παρόλα αυτά, υπήρχε στήριξη από τους “ντόπιους” φοιτητές. Εκεί, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις, υπάρχει ο θεσμός των lagunas. Σύμφωνα με αυτόν τον θεσμό, ένας φοιτητής από το Βέλγιο “αναλαμβάνει” έναν φιλοξενούμενο φοιτητή και οι οποίοι μας βοήθησαν πολύ να προσαρμοστούμε στον τρόπο ζωής τους.
Ποιες ήταν οι εντονότερες διαφορές ανάμεσα στο Khlim (Limburg Katholieke University College) στο Βέλγιο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο σπούδασες και σπουδάζεις;
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η οργάνωση του πανεπιστημίου στο Βέλγιο. Ακόμα και όταν μας είχαν δεχθεί στο πρόγραμμα, αλλά βρισκόμασταν ακόμα στην Αθήνα, γνωρίζαμε το πρόγραμμα μαθημάτων, σεμιναρίων, το πρόγραμμα της εξεταστικής. Σπουδάζοντας σε αυτά τα πλαίσια, σαν φοιτητής αισθανόμουν ασφάλεια. Επίσης, λαμβάναμε μεγάλη ενθάρρυνση από το ίδιο το πανεπιστήμιο για την παρακολούθηση των μαθημάτων, δηλαδή ενώ δεν είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση, νοιάζονταν να μάθουν για ποιο λόγο έλειψες και ιδιαίτερα την γνώμη σου για το αν σου άρεσε ή όχι το πρόγραμμα σπουδών σου.
Ήταν εύκολο να δημιουργήσεις φιλίες εκεί είτε από το Βέλγιο, είτε από άλλες χώρες της Ευρώπης;
Ναι, αρκετά θα έλεγα. Νομίζω ότι ήταν μια κοινή ανάγκη όλων μας, διότι για όλη τη διάρκεια του προγράμματος είσαι αναγκασμένος να αφήσεις την παρέα σου, τη σχέση σου, την οικογενειά σου και να ζήσεις σε ένα άγνωστο για εσένα περιβάλλον. Επίσης στο ταξίδι αυτό ήμουν με δύο συμφοιτήτριές μου από την Αθηνα, με τις οποίες δεθήκαμε σχεδόν σαν οικογένεια. Παρότι είχαμε πολλές πολιτισμικές διαφορές μεταξύ μας όλοιοι φοιτητές, είχαμε και πολλά κοινά ενδιαφέροντα.
Τι σου έλειπε περισσότερο από τη ζωή σου στην Ελλάδα, όσο βρισκόσουν μακριά της;
Η εμπειρία του Erasmus είναι κάτι που θα επαναλάνβανες;
Το ακαδημαϊκό εξάμηνο στο Erasmus ήταν μια πολύ έντονη περίοδος για εμένα, την οποία θα ήθελα να ξαναζήσω, τώρα βέβαια πιο ολοκληρωμένα, π.χ. κάνοντας πρακτική άσκηση στο εξωτερικό ή για σπουδές ενός έτος.
Ποια είναι η ανάμνηση που θα κρατήσεις για πάντα από το Erasmus;
Είχα επισκεφθεί μαζί με τους συμφοιτητές μου το Story Telling Festival, το οποίο λαμβάνει χώρα σε ένα κάστρο στα σύνορα Βελγίου και Ολλανδίας. Εκεί, μαζέυονται παραμυθάδες – story tellers από όλο τον κόσμο και μοιράζονται τις ιστορίες τους σε ένα σκηνικό γεμάτο βουνά, δάση και gothic εικόνες με τη συντροφιά παραμυθιών. Μια εμπειρία που σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ!
Δείτε επίσης: Συνέντευξη: Η εμπερία του Erasmus στην Ελλάδα
Συνέντευξη από την Έφη Γκαραβέλα
Connect with us