Σαν φοιτήτρια που είμαι και εγώ, ήθελα να γράψω ένα άρθρο βασισμένο στην χιλιομετρική απόσταση που με χωρίζει από την οικογένεια μου. Όταν είσαι στο σπίτι, ενώ έχεις δώσει πανελλήνιες και περιμένεις τα αποτελέσματα λες “άντε να βγουν να δω που πέρασα, να ανοίξω το δικό μου σπίτι”. Χαίρεσαι και μόνο στην ιδέα οτι θα κάνεις μια καινούργια ζωή, δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο.
Στην αρχή τα πράγματα είναι δύσκολα, λένε πολλοί. Κι όμως στην περίπτωση την δική μου δεν ήμουν μόνη, από την πρώτη ημέρα κιόλας γνώρισα την παρέα μου και είναι απίστευτο το πόσο ταιριάξαμε. Ήμουν πολύ τυχερή σε αυτό το κομμάτι. Είναι δύσκολο πολλές φορές, καθώς οι γονείς και τα αδέρφια σου λείπουν και το μόνο που μπορείς να κάνεις στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η υπομονή ,μέχρι να έρθουν οι διακοπές για να τους επισκεφτείς.
Πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να επιζητείς την μητέρα σου για να σου προσφέρει την ζεστή αγκαλιά της, όταν δεν είσαι καλά, καθώς μόνο αυτή σε καταλαβαίνει και σε διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν εκείνη την ώρα είναι η μοναξιά, η λύπη, ο φόβος και το άγχος. Δεν είναι δίπλα σου, μόνο στην σκέψη σου υπάρχει. Όταν αρρωσταίνεις είσαι μόνος, δεν έχεις την φροντίδα της.
Eίναι και κάποιες φορές που δεν αντέχεις την οικογενειακή γκρίνια και θες να γυρίσεις στο μέρος που σπουδάσεις . Μετά την πρώτη εβδομάδα θες να γυρίσεις πίσω. Είναι μπερδεμένη κατάσταση πολλές φορές. Αυτό, όμως συμβαίνει, όταν δεν έχεις φορτωμένο πρόγραμμα και είσαι σε κακή ψυχολογική κατάσταση.
Kάποια άτομα μπορούν να πάθουν και κατάθλιψη, άλλα πάλι λένε όσο πιο μακριά τόσο το καλύτερο. Επιπλέον, όσο πιο δεμένος είσαι με την οικογένεια σου, τόσο πιο δύσκολο είναι. Πολλοί φοιτητές έχουν την δυνατότητα να δουν την οικογένεια τους λόγω κάποιας εθνικής εορτής ή κανένα σαββατοκύριακο ,όταν η χιλιομετρική απόσταση ισοδυναμεί με δύο ώρες ταξιδιού.
Τι γίνεται, όμως στην περίπτωση που ο φοιτητής σπουδάζει σε νησί και βλέπει την οικογένεια του τρεις φορές τον χρόνο? Σε αυτή την περίπτωση είναι ανάλογα ο χαρακτήρας του καθενός, είναι κάποιοι που δεν δίνουν τόση σημασία και κάποιοι άλλοι που τρελαίνονται. Το καλό είναι ότι όταν βρίσκεσαι αποστασιοποιημένος από την οικογένεια σου, γίνεσαι ανεξάρτητος πιο εύκολα σε σχέση με κάποιον άλλον και μαθαίνεις να λειτουργείς και να λύνεις τα προβλήματα μόνος σου. Αυτό σε βοηθάει να γίνεις πιο ώριμος και να αντιμετωπίζεις την ζωή κατάματα, χωρίς ενδοιασμούς. Κάνεις αυτό που θες και ας είναι λάθος. Δεν πειράζει θα μάθεις άλλωστε. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η χαρά,η ανυπομονησία ,ο ενθουσιασμός και η τρέλα.
Στο μέλλον θα είσαι ικανός να μπορείς να σταθείς στα πόδια σου ,εσύ και ο εαυτός σου. Με λίγα λόγια είναι μια πρόκληση και στις προκλήσεις λέμε ναι. Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα όσο φαίνονται, βασικά δεν είναι καθόλου τραγικά.Εσύ είσαι αυτός που τα κάνει. Όλα είναι μέσα στο μυαλό.
Γράφει: Χρύσα Μποφίλη
Connect with us